Polityka ochrony dzieci
w Stowarzyszeniu
Wolbromska Akademia Piłkar­ska – Młodzi przebojem

 

PREAMBUŁA

 

Uprawianie sportu może przynieść dziecku wiele korzyści: jest dobre dla zdrowia fizycznego i psy­chicznego, może pomóc w budowaniu pewności siebie i być szansą na nawiązanie nowych przyjaźni. By to wszystko było możliwe, sport musi być bezpieczny dla dzieci i musi sprawiać im radość. Każde dziecko, niezależnie od motywacji do uprawiania sportu, zasługuje na ochronę. Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez personel Stowarzyszenia  Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi przebojem (zwane dalej: Stowarzyszeniem), jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlep­szym interesie. Każdy członek personelu Stowarzyszenia traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego potrzeby. Personel zobowiązuje się budować i utrzymywać kulturę organizacyjną, która uniemożliwia wszelkie działania i zaniechania, celowe lub nieumyślne, narażające inne osoby na jakiekolwiek krzywdzenie. Niedopuszczalne jest stosowanie przez kogokolwiek wobec dziecka przemocy w jakiej­kolwiek formie. Personel Stowarzyszenia realizując te cele, działa w ramach obo­wiązującego prawa, przepi­sów wewnętrznych Stowarzyszenia oraz swoich kompetencji.

 

Rozdział I
Objaśnienie terminów

§ 1.
Słowniczek pojęć

1. Personelem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, umowy cywilnoprawnej, czło­nek Zarządu Stowarzyszenia, członek Stowarzyszenia, a także wolontariusz, stażysta i praktykant.
2. Zarządem Stowarzyszenia jest organ, który w strukturze Stowarzyszenia zgodnie z obowiązują­cym prawem i Statutem Stowarzyszenia jest uprawniony do podejmowania decyzji o działaniach Stowarzyszenia.
3. Dzieckiem jest każda osoba do ukończenia 18. roku życia, w tym osoba niepełnoletnia pełniąca funkcję kadry.
4. Opiekunem dziecka jest osoba uprawniona do reprezentacji dziecka, w szczególności jego rodzic lub opiekun prawny. W myśl niniejszego dokumentu opiekunem jest również rodzic zastępczy.
5. Zgoda rodzica dziecka oznacza zgodę co najmniej jednego z rodziców dziecka/opiekunów praw­nych. Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka należy poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny.
6. Przez krzywdzenie dziecka należy rozumieć popełnienie czynu zabronionego lub czynu karalnego na szkodę dziecka przez jakąkolwiek osobę, w tym członka personelu lub zagrożenie dobra dziecka, w tym jego zaniedbywanie. To każde zamierzone lub niezamierzone działa­nie/zaniechanie jednostki, instytucji lub społeczeństwa jako całości i każdy rezultat takiego dzia­łania lub bezczynności, które naruszają równe prawa i swobody dzieci i/lub zakłócają ich opty­malny rozwój. Wyróżnia się 5 podstawowych form krzywdzenia:
   a) Przemoc fizyczna wobec dziecka to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje faktycznej fi­zycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda ta następuje w wyniku działa­nia, bądź zaniechania działania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko, lub której dziecko ufa, bądź która ma nad nim władzę. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być czynnością powtarzalną lub jednorazową. Są to także kary fizyczne takie jak długotrwałe przebywanie w jednej pozycji, wykonywanie ćwiczeń nie wynikających z celu sportowego
   (w tym przekraczających możliwości dziecka), a stosowanych w celach dyscyplinujących.
   b) Przemoc emocjonalna (psychiczna) wobec dziecka to przewlekła, niefizyczna, szkodliwa inte­rakcja pomiędzy dzieckiem a dorosłym, obejmująca zarówno działania, jak i zaniechania. Zaliczamy do niej m.in.: niedostępność emocjonalną, zaniedbywanie emocjonalne, relację z dzieckiem opartą na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu, nieodpowiednie rozwo­jowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem, niedostrzeganie lub nieuznawanie indywi­dualności dziecka i granic psychicznych pomiędzy dorosłym a dzieckiem. Przejawami prze­mocy emocjonalnej może być zmuszanie dziecka do aktywności ponad jego możliwości fi­zyczne, realizacja ambicji trenera lub opiekuna wbrew potrzebom dziecka, uzależnianie war­tości dziecka od wyników w sporcie.
   c) Zaniedbanie: jest wtedy, gdy nikt nie sprawia, by dziecko czuło się ważne, wyjątkowe i ko­chane, nie troszczy się o nie, ani go nie wspiera. Opiekun dziecka nie interesuje się jego zdro­wiem, odżywianiem, warunkami bytowymi. Zaniedbanie to niezaspokajanie podstawowych potrzeb dziecka i/lub nierespektowanie jego podstawowych praw przez rodziców, opiekunów, lub inne osoby zobowiązane do opieki, wychowania i ochrony dziecka.  Obejmuje zarówno pojedyncze sytuacje, jak i utrwalony sposób funkcjonowania, w którym opiekun nie zapewnia odpowiednich warunków rozwoju fizycznego, poznawczego, społecznego, emocjonalnego i psychoseksualnego oraz dobrostanu dziecka. Może to dotyczyć takich sytuacji jak: brak bez­piecznego schronienia, opieki, odżywiania (kaloryczności i wartości posiłków adekwatnych do wysiłku fizycznego i potrzeb treningowych), ilości snu, czasu na regenerację po treningu lub przebytej kontuzji, zaniedbań sprzętowych (brak odpowiednich ubrań, butów, okularów sportowych etc.), podstawowej i specjalistycznej opieki medycznej (w tym wykonywania ba­dań sportowych), szczepień, dostępu do edukacji, nieposyłanie do szkoły, niezabezpieczanie książek i pomocy szkolnych, ograniczanie kontaktów społecznych, brak dbałości o bezpie­czeństwo fizyczne, niezapewnienie bezpieczeństwa emocjonalnego.
   d) Przemoc seksualna (wykorzystywanie seksualne dziecka) to angażowanie dziecka przez doro­słego/lub inne dziecko w aktywność seksualną, bez kontaktu fizycznego (np. ekshibicjonizm, wszelkie formy werbalnego molestowania np. prowadzenie rozmów o treści seksualnej niead­ekwatnej do wieku dziecka lub komentowanie w sposób seksualny wyglądu i zachowania dziecka, seksualizacja zabaw i wizerunku, skłanianie do kontaktu z treściami pornograficz­nymi, grooming – uwodzenie w Internecie w celu nawiązania kontaktu) lub z kontaktem fi­zycznym takim jak dotykanie, zmuszanie dziecka do dotykania ciała sprawcy w sposób sek­sualny czy stosunek seksualny. Jest to także seksualizacja zawodników i zawodniczek pole­gająca na nieadekwatności stroju i wizerunku do wieku dziecka. Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem poniżej 15 rż jest przestępstwem. Z wykorzystaniem seksualnym mamy do czynienia, gdy taka aktywność wystąpi między dzieckiem a dorosłym lub dziec­kiem a innym dzieckiem, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy. Wykorzystanie seksualne może przyjąć również formę wy­zyskiwania seksualnego, czyli jakiegokolwiek faktycznego lub usiłowanego nadużycia po­zy­cji podatności na zagrożenia, przewagi sił, lub zaufania, w celach seksualnych, w tym, ale nie wyłącznie, czerpanie zysków finansowych, społecznych lub politycznych z seksualnego wy­korzystywania innej osoby. Szczególne zagrożenie wyzyskiwaniem seksualnym zachodzi w czasie kryzysów humanitarnych. Zagrożenie wyzyskiwaniem istnieje zarówno wobec dzieci jak i ich opiekunów.
   e) Przemoc rówieśnicza (agresja rówieśnicza, bullying): występuje, gdy dziecko doświadcza róż­nych form przemocy ze strony rówieśników, bezpośrednio lub z użyciem technologii ko­munikacyjnych (Internetu i telefonów komórkowych). Ma miejsce wtedy, gdy działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter syste­matyczny (powtarzalność), a ofiara jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie), relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie), fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie), materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów) oraz elektroniczną (złośliwy SMS lub e-mail, wpis w serwisie społecznościowym, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę), a także przemoc podczas randki ze strony chło­paka/dziewczyny, wykorzystanie seksualne – dotykanie intymnych części ciała lub zmuszanie do stosunku płciowego lub innych czynności seksualnych przez rówieśnika, przemoc uwa­runkowaną normami i stereotypami związanymi z płcią.
7. Osoba odpowiedzialna za politykę ochrony dzieci wdrażającą standardy ochrony dzieci – członek personelu wyznaczony przez Zarząd Stowarzyszenia sprawujący nadzór nad prawidłowym sto­sowaniem standardów ochrony dziecka w Stowarzyszeniu oraz ich aktualność.
8. Osoba odpowiedzialna za ochronę dziecka – członek personelu wyznaczony przez Zarząd Stowarzy­szenia odpowiedzialny za przyjmowanie zgłoszeń o zagrożeniu dobra dziecka i podej­mowanie interwencji przed właściwymi organami lub instytucjami.
9. Osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku – osoba odpowiedzialna za opracowanie planu wsparcia dziecka i jego monitorowanie.
10. Dane osobowe dziecka to wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka, w tym jego imię i nazwisko, wizerunek.

 

Rozdział II
Rozpoznawanie i reagowanie na czynniki ryzyka krzywdzenia dzieci

§ 2.

1. Personel Stowarzyszenia posiada wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwraca uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.
2. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka personel podejmuje rozmowę z opiekunami, przekazując informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywując ich do szukania dla siebie pomocy.
3. Personel monitoruje sytuację i dobrostan dziecka.
4. Członkowie personelu Stowarzyszenia  otrzymują szkolenie w zakresie ochrony dzieci odpowied­nie dla ich roli w  Stowarzyszeniu oraz odnoszące się do ich odpowiedzialności za dzieci.
5. Każdy nowo przyjęty członek personelu a także raz na dwa lata każdy członek personelu pracu­jący z dziećmi przechodzi przeszkolenie w zakresie:
6. zapisów Polityki ochrony dzieci (obowiązujące zasady i procedury);
   a) poszerzania umiejętności w zakresie rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci.
   b) W sytuacji aktualizacji polityki członkowie personelu są informowani o wprowadzanych zmia­nach, a w razie potrzeby szkolenie jest powtarzane.
7. W miarę możliwości Stowarzyszenie inicjuje i prowadzi działania edukacyjne z obszaru ochrony dzieci przed krzywdzeniem (np. w formie ulotek informacyjnych, plakatów, warsztatów) skiero­wane do dzieci (w sposób dostosowany do ich wieku, percepcji i możliwości poznawczych) oraz ich opiekunów, w szczególności na temat:
   a) sposobów unikania zagrożeń oraz reagowania na nie w kontaktach z dorosłymi i rówieśni­kami;
   b) zasad bezpiecznych relacji z rówieśnikami, pożądanych postaw w kontaktach pomiędzy dziećmi;
   c) dostępu do informacji, gdzie mogą szukać pomocy.
8. Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za politykę ochrony dzieci wdrażającej standardy ochrony dzieci należy:
   a) dbałość o udostępnienie polityki ochrony dzieci na stronie internetowej Stowarzyszenia oraz na jego terenie;
   b) przygotowanie personelu Stowarzyszenia  do stosowania polityki ochrony dzieci przed przystą­pieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w tej polityce;
   c) delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją polityki ochrony dzieci w Stowarzyszeniu do odpowiednich jednostek oraz monitoring ich realizacji;
   d) prowadzenie ewidencji pracowników Stowarzyszenia, którzy zapoznali się z polityką ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu w niej zmian;
   e) przegląd polityki ochrony dzieci w porozumieniu i współpracy z Zarządem Stowarzyszenia, per­sonelem oraz dziećmi i w miarę możliwości ich rodzicami/opiekunami; w tym analiza re­komendacji przekazywanych od osób odpowiedzialnych za bezpieczeństwo w Internecie, ochronę dziecka oraz wsparcie dziecka;
   f) monitorowanie czy występują trudności w stosowaniu polityki;
   g) koordynowanie prac związanych z aktualizacją polityki;
   h) opracowywanie harmonogramów szkoleń i zakresu działań edukacyjnych.
9. Do osoby odpowiedzialnej za ochronę dziecka należy, adekwatnie do sytuacji:
   a) przyjęcie zgłoszenia o wystąpieniu czynnika ryzyka zagrożenia dobra dziecka;
   b) przyjęcie zgłoszenia o ujawnieniu symptomów krzywdzenia dziecka lub krzywdzeniu dziecka; ujawnionych lub zgłoszonych incydentach lub zdarzeniach zagrażających dobru dziecka, dokumentowanie ich, weryfikacja oraz informowanie kierownictwo podmiotu o wy­nikach poczynionych ustaleń;
   c) przyjęcie zgłoszenia o podejrzeniu lub niewłaściwym udostępnieniu, rozpowszechnianiu lub wy­korzystaniu wizerunku dziecka lub ujawnione na tym tle problemy;
   d) zainicjowanie interwencji;
   e) poinformowanie właściwego ośrodka pomocy społecznej o potrzebie wszczęcia procedury „Nie­bieskiej Karty”;
   f) zawiadomienie sądu opiekuńczego;
   g) złożenie zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego;
   h) prowadzenie ewidencji zdarzeń oraz interwencji, zabezpieczanie dokumentacji;
   i) przekazywanie rekomendacji zwiększających bezpieczeństwo dzieci do osoby odpowiedzial­nej za aktualizację polityki ochrony dzieci.
10. Do osoby odpowiedzialnej za udzielanie wsparcia dziecku należy:
    a) opracowanie planu pomocy dziecku;
    b) współpraca ze specjalistami udzielającymi wsparcia;
    c) monitorowanie wsparcia udzielanego dziecku;
    d)przekazywanie rekomendacji zwiększających bezpieczeństwo dzieci do osoby odpowiedzial­nej za aktualizację polityki ochrony dzieci.
11. W zależności od charakteru działalności, wielkości i struktury personelu w Stowarzyszeniu powyż­sze odpowiedzialności (wynikające z pełnienia roli osoby odpowiedzialnej za politykę ochrony dzieci wdrażającą standardy ochrony dzieci, osoby odpowiedzialnej za ochronę dziecka,  osoby odpowiedzialnej za udzielanie wsparcia dziecku) może realizować jedna (Safeguarding Of­ficer) lub kilka osób wyznaczonych przez Zarząd Stowarzyszenia, natomiast muszą one zostać wskazane konkretnie z imienia i nazwiska, a ich dane powinny zostać udostępnione zarówno dla personelu jak i dzieci.
12. W sytuacji wyboru jednej osoby do wszystkich powyższych zadań należy przemyśleć sytuacje, w której ta osoba może być nieobecna i inny członek personelu musi podjąć się wypełniania tych funkcji.

  § 3. 
Zasady rekrutacji personelu

1. Rekrutacja członków personelu Stowarzyszenia odbywa się zgodnie z zasadami bezpiecznej rekruta­cji personelu. Zasady stanowią Załącznik [nr 1] do niniejszej Polityki.
2. Osoba przyjęta na stanowisko związane z pracą z dziećmi musi bezwzględnie podpisać następu­jące oświadczenia:
   a) oświadczenie o zapoznaniu się i zobowiązaniu do przestrzegania z Polityką ochrony dzieci oraz Zasadami bezpiecznych relacji – Załącznik [nr 6] oraz Oświadczenie osoby pracującej z dziećmi – Załącznik [nr 6 A];
   b) oświadczenie o krajach zamieszkania w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczypospolita Pol­ska – Załącznik [nr 7];
   c) oświadczenie dotyczące niekaralności za przestępstwa na szkodę dzieci (jeżeli z ważnych powo­dów nie może przedstawić informacji niekaralności pochodzącej z krajowych rejestrów karnych)– Załącznik [nr 8].
3. Brak zgody na podpisanie któregokolwiek dokumentu wymienionego w ust. 2 powyżej uniemożli­wia nawiązanie z tą osobą jakiegokolwiek stosunku prawnego (zawarcie umowy o pracę lub współpracy).

§ 4.
Zasady bezpiecznych relacji między personelem, dziećmi i rodzicami 

1. Personel zna i stosuje ustalone w Stowarzyszeniu zasady bezpiecznych relacji personel – dziecko stanowiące Załącznik [nr 2], dziecko –dziecko stanowiące Załącznik [nr 3], rodzic – dziecko oraz rodzic – trener stanowiące Załącznik [nr 4].
2. Personel zapoznaje opiekunów dzieci z zasadami bezpiecznych relacji personel – dziecko, dziecko – dziecko oraz rodzic – dziecko, rodzic – trener.

Rozdział III
Procedury interwencji w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa dziecka

§ 5.

1. Procedury interwencji mają na celu wspierać członków personelu w realizowaniu prawnego
   i społecznego obowiązku reagowania w sytuacji podejrzenia krzywdzenia dziecka. Personel spor­towy ze względu na możliwość obserwowania dziecka w sytuacjach ukazujących skutki krzyw­dzenia, pełni ważną rolę w procesie rozpoznawania go u dziecka.
2. Celem interwencji jest zatrzymanie krzywdzenia dziecka i zapewnienie mu bezpieczeństwa.
3. Zagrożenie bezpieczeństwa dzieci może przybierać różne formy, z wykorzystaniem różnych sposo­bów kontaktu i komunikowania.
4. Na potrzeby niniejszego dokumentu przyjęto następującą kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dzieci:
   a) przestępstwo na szkodę dziecka (np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem);
   b) inna forma krzywdzenia, niebędąca przestępstwem ściganym z oskarżenia publicznego, taka jak np. krzyk, kary fizyczne, poniżanie;
   c) zaniedbanie potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z żywieniem, higieną czy zdro­wiem).
5. Na potrzeby niniejszego dokumentu wyróżniono procedury interwencji w przypadku podejrzenia działania na szkodę dziecka przez:
   a) osoby dorosłe (personel, inne osoby trzecie, rodziców/opiekunów prawnych),
   b) inne dziecko.

 § 6. 

1. W przypadku powzięcia przez członka personelu podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, lub zgłoszenia takiej okoliczności przez dziecko lub opiekuna dziecka, członek personelu ma obowią­zek sporządzenia notatki służbowej i przekazania uzyskanej informacji Zarządowi Stowarzysze­nia. No­tatka może mieć formę pisemną lub mailową.
2. Interwencja prowadzona jest przez Zarząd Stowarzyszenia, który może wyznaczyć na stałe do tego zadania inną osobę. W przypadku wyznaczenia takiej osoby jej dane (imię, nazwisko, email, telefon) zostaną podane do wiadomości personelu, dzieci i opiekunów.
3. W przypadku wyznaczenia innej osoby do prowadzenia interwencji pod pojęciem „Zarząd Stowarzy­szenia ” należy rozumieć osobę odpowiedzialną za prowadzenie interwencji.
4. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony osoby wyznaczonej do prowadzenia interwencji, wów­czas interwencja prowadzona jest przez Zarząd Stowarzyszenia.
5. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony przedstawicieli Zarządu Stowarzyszenia, a nie została wyznaczona osoba do prowadzenia interwencji, wówczas działania opisane w niniejszym roz­dziale podejmuje osoba, która dostrzegła krzywdzenie lub do której zgłoszono podejrzenie krzywdzenia.
6. Do udziału w interwencji można poprosić specjalistów, w szczególności psychologów i pedago­gów, celem skorzystania z ich pomocy przy rozmowie z dzieckiem o trudnych doświadczeniach.
7. Zarząd Stowarzyszenia informuje opiekunów o obowiązku zgłoszenia podejrzenia krzywdzenia dziecka do odpowiedniej instytucji (prokuratura/policja lub sąd rodzinno-opiekuńczy, lub najbliż­szy ośrodek pomocy społecznej). Jeżeli poinformowanie opiekuna dziecka jest sprzeczne z do­brem dziecka lub niemożliwe, odstępuje się od tego obowiązku.
8. Po poinformowaniu opiekunów zgodnie z punktem poprzedzającym, Zarząd Stowarzyszenia składa zawiadomienie o podejrzeniu przestępstwa do prokuratury/policji [wzór stanowi Załącznik nr 10] lub wniosek o wgląd w sytuację rodziny do sądu rejonowego, wydziału rodzinnego i nie­letnich [wzór stanowi Załącznik nr 12], bądź pismo o zbadanie sytuacji dziecka do ośrodka po­mocy społecznej [wzór stanowi Załącznik nr 11].
9. Dalszy tok postępowania leży w kompetencjach instytucji wskazanych w punkcie poprzedzają­cym.
10. Z przebiegu każdej interwencji sporządza się kartę interwencji, której wzór stanowi Załącznik [nr 9] do niniejszej Polityki. Kartę załącza się do rejestru interwencji prowadzonego przez Stowa­rzy­szenie.
11. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informa­cję o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania pouf­ności, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań inter­wencyjnych.
12. W przypadku gdy podejrzenie zagrożenia bezpieczeństwa dziecka zgłosili opiekunowie dziecka, a podejrzenie to nie zostało potwierdzone, należy o tym fakcie poinformować opiekunów dziecka na piśmie.
13. W zależności od potrzeb może zostać powołany zespół w celu opracowania metod wsparcia dziecka krzywdzonego składający się ze specjalistów i personelu Stowarzyszenia.

 § 7.

W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu należy niezwłocznie poinformować odpowiednie służby (policja, pogotowie ratunkowe), dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informa­cję o zagrożeniu i następnie wypełnia kartę interwencji.

§ 8.
Krzywdzenie przez osobę dorosłą 

1. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka Zarząd Stowarzyszenia przeprowadza roz­mowę z dzieckiem i innymi osobami mającymi lub mogącymi mieć wiedzę o zdarzeniu i o sytua­cji osobistej (rodzinnej, zdrowotnej) dziecka, w szczególności jego opiekunami. Zarząd Stowa­rzyszenia stara się ustalić przebieg zdarzenia, ale także wpływ zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Ustalenia są spisywane na karcie interwencji.
2. Zarząd Stowarzyszenia organizuje spotkanie/a z opiekunami dziecka (o ile opiekun nie jest sprawcą), którym przekazuje informacje o zdarzeniu oraz o potrzebie/możliwości skorzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych podmiotów lub służb.
3. W przypadku, gdy wobec dziecka popełniono przestępstwo, Zarząd Stowarzyszenia sporządza zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa i przekazuje je do właściwej miejscowo policji lub prokuratury.
4. W przypadku, gdy z rozmowy z opiekunami wynika, że nie są oni zainteresowani pomocą dziecku, ignorują zdarzenie lub w inny sposób nie wspierają dziecka, które doświadczyło krzyw­dzenia Zarząd Stowarzyszenia sporządza wniosek o wgląd w sytuację rodziny, który kieruje do właściwego sądu rodzinnego.
5. W przypadku, gdy z przeprowadzonych ustaleń wynika, że opiekun dziecka zaniedbuje jego po­trzeby psychofizyczne lub rodzina jest niewydolna wychowawczo (np. dziecko chodzi w nieade­kwatnych do pogody ubraniach, opuszcza miejsce zamieszkania bez nadzoru osoby dorosłej), ro­dzina stosuje przemoc wobec dziecka (rodzic/inny domownik krzyczy na dziecko, stosuje klapsy lub podobne rodzajowo kary fizyczne), należy poinformować właściwy ośrodek pomocy społecz­nej o potrzebie pomocy rodzinie, gdy niespełnianie potrzeb wynika z sytuacji ubóstwa, bądź – w przypadku przemocy i zaniedbania – konieczności wszczęcia procedury „Niebieskie Karty”.
6. W przypadku gdy zgłoszono krzywdzenie dziecka przez członka personelu Stowarzyszenia, wów­czas osoba ta zostaje odsunięta od wszelkich form kontaktu z dziećmi (nie tylko dzieckiem po­krzywdzonym) do czasu wyjaśnienia sprawy.
7. W przypadku gdy członek personelu Stowarzyszenia dopuścił się wobec dziecka innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego na jego szkodę, Zarząd Stowarzyszenia zbada wszystkie okoliczności sprawy, w szczególności wysłu­cha osobę podejrzewaną o krzywdzenie, dziecko oraz innych świadków zdarzenia. W sytuacji, gdy narusze­nie dobra dziecka jest znaczne, w szczególności, gdy doszło do dyskryminacji lub na­ruszenia godności dziecka, Zarząd Stowarzyszenia rozważy rozwiązanie stosunku prawnego z osobą, która dopu­ściła się krzywdzenia, lub zarekomendować takie rozwiązanie zwierzchnikom tej osoby. Je­żeli osoba, która dopuściła się krzywdzenia, nie jest bezpośrednio zatrudniona przez Zarząd Sto­wa­rzyszenia , lecz przez podmiot trzeci, lub jest wolontariuszem wówczas należy zarekomendo­wać zakaz wstępu tej osoby na teren Stowarzyszenia, a w razie potrzeby rozwiązać umowę z in­stytu­cją współpracującą.
8. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informa­cję o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania tych informacji w tajemnicy, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ra­mach działań interwencyjnych.
   

§ 9.
Krzywdzenie rówieśnicze 

1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające w podmiocie (np. na treningach, obozach sportowych i wydarzeniach sportowych) należy przeprowadzić roz­mowę z dzieckiem podej­rzewanym o krzywdzenie oraz jego opiekunami, a także oddzielnie z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu i jego opiekunami. Ponadto należy porozmawiać z innymi osobami mającymi wie­dzę o zdarzeniu. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka krzywdzonego. Ustalenia są spisy­wane na karcie interwencji. Dla dziecka krzywdzącego oraz krzywdzonego spo­rządza się od­dzielne karty interwencji.
2. Wspólnie z opiekunami dziecka krzywdzącego należy opracować plan naprawczy, celem zmiany niepożądanych zachowań.
3. Z opiekunami dziecka poddawanego krzywdzeniu należy opracować plan zapewnienia mu bezpie­czeństwa, włączając w ten plan sposoby odizolowania go od źródeł zagrożenia.
4. W trakcie rozmów należy upewnić się, że dziecko podejrzewane o krzywdzenie innego dziecka samo nie jest krzywdzone przez opiekunów, innych dorosłych bądź inne dzieci. W przypadku potwierdzenia takiej okoliczności należy podjąć interwencję także w stosunku do tego dziecka.
5. W przypadku, gdy dziecko krzywdzące nie uczestniczy w działaniach Stowarzyszenia należy porozma­wiać z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu, innymi osobami mającymi wiedzę o zda­rzeniu, a także z opiekunami dziecka krzywdzonego celem ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka. Zarząd Stowarzyszenia zorganizuje spotkanie/a z opiekunami dziecka, którym przekaże informacje o zdarzeniu oraz o potrze­bie/możliwości sko­rzystania ze specjalistycznego wsparcia, w tym u innych podmiotów lub służb oraz o sposobach re­akcji na zdarzenie (poinformowanie sądu rodzinnego, poinformowanie szkoły, poinformowanie opiekunów dziecka krzywdzącego).
6. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko w wieku od 10 do 17 lat, a jego zachowa­nie stanowi czyn karalny, należy ponadto poinformować właściwy miejscowo sąd rodzinny lub policję poprzez pisemne zawiadomienie.
7. Jeżeli osobą podejrzewaną o krzywdzenie jest dziecko powyżej lat 17, a jego zachowanie stanowi przestępstwo, wówczas należy poinformować właściwą miejscowo jednostkę policji lub proku­ratury poprzez pisemne zawiadomienie.
   

§ 10.
Postępowanie w przypadku ujawnienia treści nielegalnych, szkodliwych lub nieodpowiednich
do wieku, lub w przypadku zdarzeń godzących w bezpieczeństwo dzieci
związanych z korzystaniem z Internetu 

1. W przypadku zgłoszenia/ujawnienia treści nielegalnych, szkodliwych lub nieodpowiednich do wieku, lub w przypadku zdarzeń godzących w bezpieczeństwo dzieci związanych z korzystaniem z Internetu należy:
   a) powiadomić rodziców/opiekunów dziecka poszkodowanego i dziecka udostępniającego tre­ści;
   b) zdarzenie zarejestrować, przeanalizować oraz odpowiednio udokumentować;
   c) powiadomić policję/sąd rodzinny w przypadku podejrzenia popełnienia czynu zabronionego;
   d) zapewnić bezpieczeństwo i wsparcie dziecku poszkodowanemu.

§ 11.
Plan wsparcia

1. Wobec dziecka poddawanego krzywdzeniu należy opracować plan wsparcia. Dotyczy to sytuacji krzywdzenia przez osoby dorosłe (personel, inne osoby trzecie, rodziców/opiekunów prawnych) oraz inne dziecko. Plan powinien zawierać wskazania dotyczące podjęcia przez klub działań
   w celu zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, w tym:
   a) sposoby odizolowania go od źródeł zagrożenia;
   b) wsparcia, jakie Stowarzyszenie zaoferuje dziecku;
   c) skierowania dziecka do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka po­trzeba.
2. Plan wsparcia powinien być opracowany z opiekunami dziecka i omówiony z dzieckiem. W przy­padku, gdy opiekun jest osobą krzywdzącą dziecko, wówczas plan należy opracować w porozu­mieniu z rodzicem niekrzywdzącym.
3. W tworzeniu planu wsparcia należy korzystać z możliwości i zasobów Stowarzyszenia oraz włą­czać inne specjalistyczne podmioty takie jak: lokalne ośrodki pomocy społecznej, ośrodki inter­wencji kry­zysowej, poradnie psychologiczno – pedagogiczne, specjalistyczne poradnie rodzinne, ośrodki wczesnej interwencji, ośrodki wsparcia dziennego, środowiskowe centra zdrowia psy­chicznego dla dorosłych oraz środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży, centra po­mocy dzieciom (centrapomocydzieciom.fdds.pl), ogólnopolskie i lokalne organizacje pozarzą­dowe zajmujące się wspieraniem rodziców i dzieci. Jako uzupełnienie działań można przekazać dziecku numer telefonu zaufania 116 111. Dorośli mogą skorzystać z Telefonu dla Ro­dziców i Nauczycieli w sprawie Bezpieczeństwa Dzieci 800 100 100.

 

Rozdział IV
Zasady ochrony wizerunku dziecka

§ 12. 

1. Stowarzyszenie zapewnia najwyższe standardy ochrony danych osobowych dzieci zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz Polityką RODO Stowarzyszenia.
2. Wytyczne dotyczące ochrony wizerunku dziecka zawierające szczegółowe zasady rejestrowania i upubliczniania wizerunku dziecka do celów służbowych i prywatnych oraz zasady przechowywa­nia materiałów zawierających wizerunek dziecka stanowią Załącznik [nr 5] do Po­lityki.
3. Stowarzyszenie, uznając prawo dziecka do prywatności i ochrony dóbr osobistych, zapewnia ochronę wizerunku dziecka kierując się odpowiedzialnością i rozwagą wobec utrwalania, prze­twarzania, używania i publikowania wizerunków dzieci.
4. Utrwalanie, przetwarzanie, używanie, publikowanie wizerunku dziecka znajdującego się na zdję­ciu, nagraniu bądź na jakimkolwiek nośniku musi być dokonywane rozważnie i ostrożnie. Działa­nia tego rodzaju są dopuszczalne wyłącznie w celu celebrowania sukcesów dziecka, dokumento­wania działań lub funkcjonowania Stowarzyszenia (na przykład na turniejach, rozgrywkach, tre­ningach, wycieczkach i obozach sportowych), przy zachowaniu bezpieczeństwa dzieci.
5. Zdjęcia bądź nagrania, o których mowa w ust. 4, są realizowane bez dyskryminacji ze względu na jakiekolwiek cechy.
6. W każdym wypadku należy kierować się dobrem i godnością dziecka. Materiał zawierający wizeru­nek dziecka nie może być uwłaczający lub obrażający je, pokazywać sytuacji, które bez kontekstu wydają się ośmieszające, niewłaściwe, pokazywać przekroczeń strefy intymnej i nago­ści, utrwalać stereotypów. W celu ochrony dziecka przed działaniami naruszającymi jego dobro, w trakcie rejestracji:
   a) dziecko musi być ubrane, a sytuacja utrwalana na zdjęciu/nagraniu nie może być dla dziecka poniżająca, ośmieszająca ani ukazywać go w negatywnym kontekście;
   b) zdjęcia/nagrania dziecka powinny się koncentrować na czynnościach wykonywanych przez dziecko i w miarę możliwości przedstawiać dziecko w grupie, nie pojedynczo.
7. Zabronione jest ujawnianie w trakcie rejestracji jakichkolwiek informacji dotyczących dziecka, w tym jego stanu zdrowia, sytuacji materialnej, sytuacji prawnej i powiązanych z wizerunkiem dziecka.
8. Wszystkie podejrzenia i problemy dotyczące niewłaściwego utrwalania i rozpowszechniania wizerunków dzieci należy rejestrować i zgłaszać Zarządowi Stowarzyszenia.
   

 

Rozdział V
Zasady dostępu dzieci do Internetu

§ 13.

1. Osoba zapewniająca dzieciom dostęp do Internetu, jest zobowiązana podejmować działania zabezpie­czające dzieci przed dostępem do treści, które mogą stanowić zagrożenie dla ich prawi­dłowego rozwoju.
2. Za zagrożenia związane z użytkowaniem przez dzieci Internetu i mediów elektronicznych uznaje się:
   a) dostęp do treści nielegalnych, m.in. materiałów przedstawiających seksualne wykorzystywa­nie dziecka; materiały przedstawiające twardą pornografię, treści propagujące rasizm i kse­nofobię, inne nielegalne treści skierowane przeciwko bezpieczeństwu dzieci, na przykład:  propagowanie lub pochwalanie zachowań o charakterze pedofilskim, materiały utrwalające wizerunek nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej przy użyciu przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu albo rozpowszechniane bez jej zgody, treść pornograficzne udostępniane małoletniemu, uwodzenie dziecka poniżej 15 r.ż. przez Internet, tzw. child gro­oming, zjawisko szantażu na tle seksualnym (określane również jako „sextortion”);
   b) dostęp do treści szkodliwych i nieodpowiednich m.in. treści obrazujące przemoc, obrażenia fi­zyczne, prezentujące drastyczne sceny, śmierć, okrucieństwo wobec zwierząt, treści nawo­łujące do podejmowania działań autodestrukcyjnych (samookaleczeń, pro-ana, samobójstw, zażywania szkodliwych substancji, w tym środków psychoaktywnych niezidentyfikowanych jednoznacznie jako narkotyki itp.), treści nawołujące do przemocy, przestępczości, radykali­zacji (również sekty) i ekstremizmu, patostreamy, treści dyskryminacyjne oraz pornogra­ficzne;
   c) dostęp do szkodliwych i nieodpowiednich kontaktów online oraz usług online – m.in. presja ró­wieśnicza, cyberprzemoc, grooming, szantaż na tle seksualnym, aktywność seksualna jako źródło dochodu osób nieletnich, hazard online, reklamy niedostosowane do wieku, media społecznościowe niedostosowane do wieku;
   d) dostęp do szkodliwych i ryzykownych zachowań – np. podejmowanie wyzwań online, sek­sting, wywieranie presji, stosowanie przemocy z wykorzystaniem technologii informacyjnych i komunikacyjnych.
3. Nie dopuszcza się dzieci do korzystania z prywatnego sprzętu elektronicznego personelu. Jeśli jest to absolutnie koniecznie, musi odbywać się to przy obecności właściciela celem zabezpiecze­nia dziecka przed dostępem do prywatnych treści znajdujących się na komputerze, lub telefonie.
4. W przypadku dostępu realizowanego pod nadzorem członka personelu Stowarzyszenia, osoba ta ma obowiązek informowania dzieci o zasadach bezpiecznego korzystania z Internetu. Członek personelu czuwa także nad bezpieczeństwem korzystania z Internetu.
5. Informację o dziecku, które korzystało z komputera w czasie wprowadzenia niebezpiecznych treści, personel przekazuje Zarządowi Stowarzyszenia, który powiadamia opiekunów dziecka o zdarzeniu.
6. W miarę możliwości personel Stowarzyszenia przeprowadza z dziećmi cykliczne warsztaty doty­czące bezpiecznego korzystania z Internetu.
7. Każdy członek personelu pracujący z dziećmi czuwa nad bezpiecznym korzystaniem przez nie
   z mediów elektronicznych, w szczególności pilnuje, aby dzieci nie rejestrowały, ani nie publiko­wały wizerunku swojego lub innych dzieci przed, w trakcie i po treningu/wydarzeniach sporto­wych w sposób sprzeczny z godnością dziecka, a także informuje dzieci o konieczności rozważ­nego korzystania z mediów społecznościowych.

 

Rozdział VI
Monitoring stosowania Polityki

§ 14. 

1. Zarząd Stowarzyszenia wyznacza Pana Pawła Netera  jako osobę odpowiedzialną za Politykę ochrony dzieci w Stowarzyszeniu.
2. Osoba, o której mowa w punkcie poprzedzającym, jest odpowiedzialna za monitorowanie realiza­cji Polityki, za reagowanie na sygnały naruszenia Polityki i prowadzenie i analizę rejestru zgło­szeń oraz zaproponowanie zmian w Polityce.
3. Osoba, o której mowa w ust. 1 niniejszego paragrafu, przeprowadza wśród personelu podmiotu, raz na 24 miesiące[1], ankietę monitorującą poziom realizacji Polityki. Wzór ankiety stanowi Załącz­nik [nr 13] do niniejszej Polityki.
4. W ankiecie personel może proponować zmiany Polityki oraz wskazywać naruszenia Polityk.
5. Osobna ankieta bądź inna forma oceny funkcjonowania Polityki przeprowadzana jest wśród dzieci i ich opiekunów. Wzór stanowi Załącznik [nr 14].
6. Osoba, o której mowa w ust. 1 niniejszego paragrafu, dokonuje opracowania ankiet lub innych form oceny wypełnionych przez członków personelu, dzieci i ich opiekunów oraz oceny zgodno­ści Polityki z obowiązującymi przepisami prawnymi. Sporządza na tej podstawie raport z monito­ringu, który następnie przekazuje Zarządowi Stowarzyszenia.
7. Zarząd Stowarzyszenia wprowadza do Polityki niezbędne zmiany i ogłasza personelowi, dzieciom i ich opiekunom nowe brzmienie Polityki.

 

Rozdział VII
Przepisy końcowe 

1. Polityka wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
2. Ogłoszenie następuje w sposób dostępny dla personelu klubu, dzieci i ich opiekunów, w szczególno­ści poprzez wywieszenie w miejscu ogłoszeń dla personelu lub poprzez przesłanie jej tekstu drogą elektroniczną oraz poprzez zamieszczenie na stronie internetowej i wywieszenie w widocznym miejscu w siedzibie, również w wersji skróconej, przeznaczonej dla dzieci.
3. Podmioty współpracujące, w przypadku, gdy ich działalność obejmuje kontakt z dziećmi, są zobo­wiązane do przestrzegania niniejszej Polityki.

 

Załącznik nr 1
Zasady bezpiecznej rekrutacji personelu w Stowarzyszeniu Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi przebojem. 

1. Przed zatrudnieniem osoby w Stowarzyszeniu lub nawiązaniem współpracy w innej formie
   i powie­rzeniem jej obowiązków polegających na pracy z dzieckiem należy ustalić jej kwalifikacje oraz kompeten­cje do pracy z dzieckiem, a także wykluczyć ryzyko wystąpienia z jej strony za­grożenia dla dobra i bezpieczeństwa dziecka.
2. W każdym przypadku, niezależnie od podstawy zatrudnienia lub nawiązania współpracy, Stowarzy­szenie musi posiadać dane pozwalające zidentyfikować personel oraz zweryfikować sto­sunek personelu do dzieci i podzielania wartości związanych z szacunkiem wobec nich oraz prze­strzegania ich praw. Nie jest dopuszczalne, aby z dziećmi pracowała osoba znana wyłącznie z imienia, przyjęta do realizacji obowiązków z uwagi na swoje dobre chęci.
3. W trakcie rekrutacji należy uzyskać:
   a) dane osobowe kandydata, takie jak imię (imiona) i nazwisko, datę urodzenia, dane kontak­towe, potwierdzone w razie potrzeby sprawdzeniem dokumentu tożsamości;
   b) informacje dotyczące:

• wykształcenia kandydata/kandydatki;
• kwalifikacji zawodowych kandydata/kandydatki;
• przebiegu dotychczasowego zatrudnienia kandydata/kandydatki.

4. W celu uzyskania dodatkowych informacji o kandydatce/kandydacie Stowarzyszenie może wystą­pić do niego/do niej o przedstawienie referencji z poprzednich miejsc zatrudnienia (od po­przedniego pracodawcy) lub wskazanie kontaktu w celu pozyskania referencji. Nieprzedłożenie ww. doku­mentu nie może wywoływać negatywnych konsekwencji dla kandydata lub kandydatki.
5. Przed nawiązaniem współpracy z daną osobą, Stowarzyszenie ma obowiązek sprawdzić czy osoba ta figuruje w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym (Rejestr z dostępem ograniczonym oraz Rejestr osób w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzysta­niu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze). Wydruk z Rejestru należy przechowywać w aktach osobowych członka personelu lub w innej dokumenta­cji dotyczącej personelu.
6. Kandydat/ka przedkłada pracodawcy lub innemu organizatorowi informację z Krajowego Reje­stru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2023 r. poz. 172 oraz z 2022 r. poz. 2600), lub za odpowiadające tym prze­stępstwom czyny zabronione określone w przepisach prawa obcego.
7. Kandydat/ka, posiadająca obywatelstwo innego państwa niż Rzeczpospolita Polska, ponadto przedkłada pracodawcy informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa uzyskiwaną do ce­lów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
8. Kandydat/ka, składa pracodawcy oświadczenie o państwie lub państwach, w których zamieszki­wała w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa (jeśli dotyczy), oraz jednocześnie przedkłada pracodawcy informację z rejestrów karnych tych państw uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi.
9. Jeżeli prawo państwa, o którym mowa w pkt. 7 lub 8, nie przewiduje wydawania informacji do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi, przedkłada się informację z rejestru karnego tego państwa.
10. W przypadku gdy prawo państwa, z którego ma być przedłożona informacja, o której mowa w punktach. 7 lub 8, nie przewiduje jej sporządzenia lub w danym państwie nie prowadzi się reje­stru karnego,  kandydat/ka, składa pracodawcy lub innemu organizatorowi oświadczenie o tym fakcie wraz z oświadczeniem, że nie była prawomocnie skazana w tym państwie za czyny zabro­nione odpowiadające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii oraz nie wydano wobec niej innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuściła się takich czynów zabronionych, oraz że nie ma obowiązku wynikającego z orzeczenia sądu, in­nego uprawnionego organu lub ustawy stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub okre­ślonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związa­nych z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicz­nych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez ma­łoletnich, lub z opieką nad nimi.
11. Oświadczenia, o których mowa w punktach 8 i 10, składane są pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawar­cia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
12. Ponadto osoba przyjęta na stanowisko związane z pracą z dziećmi musi bezwzględnie podpisać oświadczenie o zapoznaniu się z Polityką ochrony dzieci i zobowiązaniu do jej przestrzegania – Załącznik [nr 6] oraz Oświadczenie osoby pracującej z dziećmi – Załącznik [nr 6 A];
13. Oświadczenia zostają włączone do akt osobowych pracownika, a w przypadku ich braku dołą­czone do umowy cywilnoprawnej.
14. Brak zgody na podpisanie dokumentów wymienionych w pkt. 11 i 12 uniemożliwia nawiązanie z tą osobą jakiegokolwiek stosunku prawnego (zawarcie umowy o pracę/współpracy).

 

Załącznik nr 2
Zasady bezpiecznych relacji personel – dziecko w Stowarzyszeniu Wolbromska Akademia Pił­karska – Młodzi przebojem.

Zasady bezpiecznych relacji personel – dziecko

1. Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie.
2. Personel traktuje dziecko z szacunkiem oraz uwzględnia jego godność i potrzeby.
3. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie.
4. Niedopuszczalne jest nawiązywanie z dzieckiem jakichkolwiek relacji o charakterze seksualnym czy romantycznym.
5. Personel działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych Stowarzyszenia oraz swoich kompetencji.
6. Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi obowiązują wszystkich pracowników, współpra­cowników, stażystów i wolontariuszy, członków Stowarzyszenia, a także każdą dorosłą osobę mającą kon­takt z dziećmi znajdującymi się pod opieką Stowarzyszenia, jeśli kontakt ten odbywa się za zgodą Zarządu Stowarzyszenia i/lub na jego terenie.
7. Znajomość i zaakceptowanie zasad jest potwierdzone podpisaniem oświadczenia.
8. Personel jest zobowiązany do utrzymywania profesjonalnej relacji z dziećmi i każdorazowego rozważenia, czy reakcja, komunikat bądź działanie wobec dziecka są adekwatne do sytuacji, bez­pieczne, uzasadnione i sprawiedliwe wobec innych dzieci. Działania powinny być prowadzone w sposób otwarty i przejrzysty dla innych, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji za­cho­wania.

Komunikacja z dziećmi

Każdy członek personelu w komunikacji z dzieckiem:

1. Zachowuje cierpliwość i szacunek wobec dziecka.
2. Uważnie słucha dzieci i udziela im odpowiedzi adekwatnych do ich wieku i danej sytuacji.
3. Jeśli zna imię dziecka, zwraca się nim do dziecka (nie po nazwisku lub numerze na koszulce), chyba że potrzebą dziecka jest używanie pseudonimu, innego imienia albo zasady rozgrywek przewidują tylko komunikację numerami (na przykład sędzia na meczu).
4. Podejmując decyzje dotyczące dziecka, informuje je o tym i stara się brać pod uwagę jego oczekiwa­nia. Oddaje mu sprawczość i możliwość decydowania o swoim zaangażowaniu w sport i dalszych planach dotyczących swojego rozwoju.
5. Szanuje prawo dziecka do prywatności. Jako autorytet będący często powiernikiem sekretów dzieci, nie powinien wykorzystywać tej wiedzy i ujawniać ich tajemnic. Jeśli konieczne jest od­stąpienie od zasady poufności, aby chronić dziecko, informuje je o tym najszybciej jak to moż­liwe.
6. Nie ujawnia informacji wrażliwych dotyczących dziecka wobec osób nieuprawnionych, w tym wobec innych dzieci i rodziców. Obejmuje to wizerunek dziecka, informacje o jego sytuacji ro­dzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej.
7. Zapewnia dzieci, że jeśli czują się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec konkretnego zachowa­nia czy słów, mogą o tym powiedzieć jemu lub wskazanej osobie i mogą oczekiwać od­powiedniej reakcji i/lub pomocy.
8. Nie zawstydza, nie upokarza, nie lekceważy, nie poniża i nie obraża dziecka.
9. Nie krzyczy do dziecka w sytuacji innej niż wynikająca z bezpieczeństwa dziecka lub innych dzieci albo będącej zagrzewaniem do walki w trakcie meczu. Każdorazowo taki krzyk musi być pozbawiony upokarzania i przemocy słownej.
10. Nie zachowuje się w obecności dzieci w sposób niestosowny. Obejmuje to używanie wulgarnych słów, gestów i żartów, czynienie obraźliwych uwag, nawiązywanie w wypowiedziach do aktyw­ności bądź atrakcyjności seksualnej oraz wykorzystywanie wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).
11. Stosuje równość wobec dzieci w przekazywaniu informacji o treningach, możliwościach rozwoju.
12. Nie komentuje wyglądu dzieci. Jeśli warunki fizyczne dziecka wymagają poprawy, przekazuje te informacje na osobności, zachowując wyczucie i odnosząc się do celów treningowych, nie oceny wyglądu.

Działania z dziećmi

Każdy członek personelu w działaniach z dziećmi:

1. Jest zobowiązany do jawności każdorazowego kontaktu z dziećmi. Nie ukrywa kontaktów
   z dziec­kiem. Inne osoby dorosłe oraz inne dzieci wiedzą o treningach i pozostałych spotkaniach prowadzonych przez trenera w stosunku do wszystkich zawodników.
2. Swoim zachowaniem daje przykład dzieciom i jest dla nich wzorem do naśladowania. Stosuje reguły fair play i zachęca innych do ich przestrzegania. Jest świadomy tego, że jego relacje mię­dzy pozostałymi członkami personelu i rodzicami modelują zachowania dzieci.
3. Buduje ducha zespołu stosując zasadę “jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”, która nie jest rozumiana jako odpowiedzialność zbiorowa, a jako wspólne zaangażowanie w realizację celu i dbanie o siebie nawzajem. Nie udziela przywilejów oraz nie tworzy sztucznego podziału odpo­wiedzialności, a koncentruje się na wspólnym rozdzieleniu zadań w drużynie (na przykład ustala­nie kto i kiedy sprząta po treningu, bez domniemania zasady, że zawsze jest to jedna i ta sama osoba, na przykład o niskim stażu w drużynie).
4. Reaguje na każdy przejaw przemocy rówieśniczej. Nie nastawia dzieci przeciwko sobie, nie plot­kuje na ich temat, nie namawia do przemocowych praktyk (np. trash talkingu- psychologicznej gry sprawiającej, że przeciwnik może być świetny w swojej dyscyplinie, ale to co robimy i mó­wimy sprawia, że traci równowagę i wypada z rytmu; “kocowania” – znęcania się nad młodszymi, lub mniej doświadczonymi dziećmi). Odnosi się z szacunkiem do wszystkich zawodników.
5. Buduje autorytet na szacunku wynikającym z przestrzegania zasad bezpieczeństwa, wysokich umiejętności technicznych, wyrozumiałości, dotrzymywaniu ustaleń i obietnic, nigdy na zastra­szaniu i karach. Dba o to, żeby mieć dobry kontakt z dziećmi, którymi się opiekuje.
6. Docenia i szanuje wkład i wysiłek dzieci, nie koncentrując się wyłącznie na wydajności i wyni­kach, nie obwinia dzieci za przegraną. Nie uzależnia wartości dzieci od wyników w sporcie. Za­chęca do udziału w treningach i rozgrywkach klubowych i/lub reprezentacyjnych. Nie wywierając presji tłumaczy ważność udziału w nich nadal pozostawiając decyzję dziecku.
7. Aktywizuje dzieci i traktuje je równo bez względu na ich warunki fizyczne potrzebne do uprawia­nia sportu oraz płeć, orientację seksualną, sprawność/niepełnosprawność, status społeczny, et­niczny, kulturowy, religijny i światopogląd. Dopasowuje plany treningowe do poziomu umiejęt­ności i możliwości dzieci. Umiejętnie stawia wyzwania z poszanowaniem dla wrażliwości dzieci.
8. Szanuje prywatność dzieci, w szczególności nie wchodzi do toalet, pod prysznice i do szatni, gdy przebywają tam dzieci. Przestrzega zasad korzystania z szatni i łazienek.
9. Szanuje czas dzieci. Nie odwołuje i nie przekłada treningów w ostatniej chwili i nie oczekuje, że dzieci będą rezygnowały z innych ważnych dla nich aktywności takich jak czas z rodziną, szkoła lub jakichkolwiek innych, które są dla nich w danej chwili priorytetem.
10. Stawia na pierwszym miejscu bezpieczeństwo dzieci, ich dobrostan dzieci i radość z uprawiania sportu. Nie wywiera presji w celu osiągnięcia korzystnych wyników za wszelką cenę, bez zwra­cania uwagi na możliwe negatywne konsekwencje, w szczególności nie zachęca do treningu czy zawodów w przypadku kontuzji.
11. Raportuje Zarządowi Stowarzyszenia wszystkie ryzykowne sytuacje, które obejmują zauroczenie dziecka przez członka personelu lub członka personelu przez dziecko. W przypadku bycia świad­kiem takiej sytuacji, reaguje stanowczo i z wyczuciem.
12. Dba o to, aby w przypadku dostępności personelu, być w zasięgu wzroku lub słuchu innych człon­ków personelu, kiedy prowadzi aktywności z dziećmi. W wyjątkowych i uzasadnionych sy­tuacjach, kiedy musi zostać z dzieckiem sam na sam, zawsze powiadamia o tym inne osoby z per­sonelu oraz informuje, w którym dokładnie miejscu będzie przebywać wraz z dzieckiem.
13. Nie faworyzuje dzieci i nie otacza ich osobistą opieką, której nie potrzebują.
14. Nie nawiązuje z dzieckiem jakichkolwiek relacji romantycznych lub seksualnych ani nie składa mu propozycji o nieodpowiednim charakterze. Obejmuje to także seksualne komentarze, żarty, gesty oraz udostępnianie dzieciom treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę.
15. Nie utrwala wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywat­nych. Dotyczy to także umożliwienia osobom trzecim utrwalenia wizerunków dzieci, jeśli Zarząd Stowarzyszenia nie został o tym poinformowany, nie wyraził na to zgody i nie uzyskał zgód rodziców/opiekunów prawnych oraz samych dzieci.
16. Nie proponuje dzieciom alkoholu, wyrobów tytoniowych ani nielegalnych substancji, jak również nie używa ich w obecności dzieci.
17. Nie przyjmuje pieniędzy ani prezentów od dziecka, ani rodziców/opiekunów prawnych dziecka. Nie wchodzi w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub rodziców/opiekunów dziecka, które mogłyby prowadzić do oskarżeń o nierówne traktowanie bądź czerpanie korzyści majątko­wych i innych.
18. Ma prawo odstąpienia od treningów z dzieckiem, jeśli nie przejawia ono predyspozycji do uprawia­nia sportu zawodowego. W takim wypadku komunikat i sposób rozmowy z dzieckiem powinien być dostosowany do wieku, wrażliwości dziecka oraz ni­gdy nie powinien być związany z jego zawstydzaniem, czy zniechęcaniem do uprawiania sportu w ogóle.
19. Nie ma prawa, z pobudek osobistych, do angażowania w tre­ningi i zawody dziecka nie przejawiają­cego predyspozycji do uprawiania sportu zawodowego.

Kontakt fizyczny z dziećmi

Każde przemocowe działanie wobec dziecka jest niedopuszczalne. Istnieją jednak sytuacje, w których fizyczny kontakt z dzieckiem może być stosowny i spełnia zasady bezpiecznego kontaktu: jest odpo­wiedzią na potrzeby dziecka w danym momencie, uwzględnia wiek dziecka, etap rozwojowy, płeć, kontekst kulturowy i sytuacyjny. Nie można jednak wyznaczyć uniwersalnej stosowności każdego takiego kontaktu fizycznego, ponieważ zachowanie odpowiednie wobec jednego dziecka może być nieodpowiednie wobec innego. Należy zawsze kierować się swoim profesjonalnym osądem, słucha­jąc, obserwując i odnotowując reakcję dziecka, pytając je o zgodę na kontakt fizyczny (np. przytule­nie, korekcję postawy) i zachowując świadomość, że nawet przy dobrych intencjach taki kontakt może być błędnie zinterpretowany przez dziecko lub osoby trzecie.

Każdy członek personelu w kontakcie fizycznym z dziećmi:

1. W sytuacji, w której musi dotknąć dziecko, aby skorygować jego postawę, wyjaśnia co i z jakiego powodu będzie robił.
2. Jest zawsze przygotowany na wyjaśnienie swoich działań.
3. Zachowuje szczególną ostrożność wobec dzieci, które doświadczyły nadużycia i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania. Takie doświadczenia mogą czasem sprawić, że dziecko będzie dążyć do nawiązania niestosownych bądź nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi. W takich sytuacjach personel powinien reagować z wyczuciem, jednak stanowczo i pomóc dziecku zrozumieć znaczenie osobistych granic.
4. Nie ukrywa i zachowuje jawność kontaktu fizycznego z dzieckiem. Kontakt fizyczny nie może być związany z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy. Jeśli członek personelu jest świadkiem jakiegokolwiek z wyżej opisanych zachowań i/lub sytuacji ze strony innych doro­słych lub dzieci, zawsze powinien poinformować o tym osobę odpowiedzialną i/lub postąpienia zgodnie z obowiązującą procedurą interwencji.
5. W sytuacjach wymagających czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka, unika innego niż niezbędny kontaktu fizycznego z dzieckiem. Należy zadbać o to, aby w każdej z czyn­ności pielęgnacyjnych i higienicznych asystowała inna osoba ze Stowarzyszenia. Jeśli pielęgnacja i opieka higieniczna nad dziećmi należą do obowiązków personelu, powinien zostać przeszkolony w tym kierunku.
6. Dba o to, aby w przypadku konieczności indywidualnej opieki fizjoterapeuty, zapewnić w miarę możliwości, obecność drugiej osoby dorosłej, np. lekarza, innego członka sztabu medycznego, członka personelu. W takich sytuacjach dorosły nigdy nie powinien zostawać sam z dzieckiem ani nawet sam w obecności innego dziecka. Jeśli nie ma takiej możliwości, minimum powinna być każdorazowa jawność takich kontaktów.
7. Nie bije, nie szturcha, nie popycha, nie szarpie, nie kopie, nie klepie, nie rzuca w dziecko przedmio­tami ani w jakikolwiek sposób nie narusza integralności fizycznej dziecka.
8. Nie dotyka dziecka w sposób, który może być uznany za nieprzyzwoity lub niestosowny.
9. Nie angażuje się w takie aktywności jak łaskotanie, udawane walki z dziećmi czy brutalne za­bawy fizyczne.
10. Podczas dłuższych niż jednodniowe wyjazdów i wycieczek niedopuszczalne jest spanie z dziec­kiem w jednym łóżku lub w jednym pokoju. W przypadku braku możliwości realizacji powyż­szego (np. ze względu na ryzyko wykluczenia dziecka z powodów ekonomicznych), należy przy­jąć zasadę współpracy z organizatorem, który zapewni zakwaterowanie dzieci z dziećmi, a trene­rów z trenerami albo współpracy z rodzicami, którzy zapewnią dzieciom możliwość zakwatero­wania oddzielnie od trenera. Trener ma obowiązek skontaktowania się z innymi klubami oraz rodzicami i podjęcia wszystkich możliwych środków, aby zapewnić realizację tej zasady.

Korzystanie z szatni i łazienek

1. Jeśli zajęcia lub zawody odbywają się w nieznanym obiekcie, należy zdobyć informacje doty­czące tego, czy dzieci mają wydzieloną łazienkę i szatnię na wyłączność, czy są one udostępniane publicznie.
2. Dorosłym nie wolno przebierać się w obecności dzieci ani znajdować się w szatni i łazience, gdy dzieci są rozebrane. Osoby dorosłe, w tym trenerzy lub opiekunowie, nie mogą korzystać z szatni i prysznica znajdujących się w tych samych pomieszczeniach co szatnie i prysznice przeznaczone dla dzieci. Należy zminimalizować ryzyko poprzez oddzielenie przestrzeni lub wyznaczenie go­dzin tylko dla dzieci. Zasada ta dotyczy także niepełnoletnich sędziów, trenerów, lub innych dzieci pełniących funkcje przypisane do personelu.
3. Trener może wejść do szatni tylko w celu przeprowadzenia odprawy przed meczem. Jej godzina powinna być wcześniej zaplanowana i podana dzieciom do wiadomości tak, aby mogły przebrać się do czasu jej rozpoczęcia. Przed wejściem do szatni należy zapukać.
4. W przypadku zajęć koedukacyjnych należy zapewnić dzieciom osobne łazienki i szatnie.
5. Jeżeli dziecko czuje się niekomfortowo, przebierając się lub biorąc prysznic, nie należy wywierać na nim presji, aby to zrobiło. Zamiast tego należy je zachęcać do robienia tego w domu.
6. Jeśli dzieci z niepełnosprawnością muszą korzystać z pomieszczeń, należy się upewnić, że są one dostępne i że dziecko z niepełnosprawnością i jego opiekun są zaangażowani w podejmowanie decyzji, czy i jak należy im pomóc. Należy się upewnić, że dziecko jest w stanie wyrazić zgodę na oferowaną pomoc.
7. Należy zapewnić dzieciom warunki do bezpiecznego przechowywania osobistych rzeczy oraz dbać o zapewnienie komfortowych warunków do przebierania się i korzystania z pryszniców (działające zamki do szatni i łazienek, parawany etc.)
8. Używanie telefonów komórkowych lub sprzętu z funkcją nagrywania przez trenerów lub opieku­nów jest zabronione w szatniach i łazienkach. Dzieci powinny być zniechęcane do korzystania z telefonów w szatniach. W przypadku, gdy dzieci mają pozwolenie na używanie telefonów, na­leży im przekazać informacje dotyczące bezpiecznego i odpowiedzialnego korzystania z nich.
9. Należy reagować na zgłaszane zachowania ośmieszające i zawstydzające między dziećmi – rozbiera­nie się dla “zabawy”, komentarze dotyczące wyglądu, wynikające np. z różnego stopnia rozwoju poszczególnych dzieci.

Kontakty poza godzinami treningów i innych aktywności Stowarzyszenia

1. Co do zasady kontakt z dziećmi powinien odbywać się wyłącznie w godzinach treningów, zawo­dów i innych form rozgrywek oraz dotyczyć celów mieszczących się w zakresie obowiązków per­sonelu.
2. Personelowi nie wolno zapraszać dzieci do swojego miejsca zamieszkania ani spotykać się z nimi poza godzinami treningów bez wiedzy i zgody Zarządu Stowarzyszenia i rodziców/opiekunów dzieci. Obejmuje to także kontakty z dziećmi poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych).
3. Jeśli zachodzi taka konieczność, właściwą formą komunikacji z dziećmi i ich rodzicami/ opieku­nami poza godzinami treningów są kanały służbowe (e-mail, telefon służbowy). Jeśli klub nie po­siada telefonów służbowych istnieje możliwość komunikacji z dzieckiem przez kanały interne­towe (np. grupy w mediach społecznościowych, mailingi) wyłącznie jeśli w grupie lub w gronie odbiorców jest jeszcze jedna osoba dorosła, lub odbiorcami jest co najmniej dwoje dzieci. Każdo­razowo musi być to kontakt jawny, a rodzice powinni być poinformowani o jego formie.
4. Jeśli zachodzi konieczność spotkania z dziećmi poza godzinami treningów, członek personelu musi poinformować o tym Zarząd Stowarzyszenia, a rodzice/opiekunowie prawni dzieci muszą wy­razić zgodę na taki kontakt.
5. Utrzymywanie relacji towarzyskich lub rodzinnych (jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie dzieci są osobami bliskimi wobec członka personelu) wymaga zachowania poufności wszystkich informa­cji dotyczących innych dzieci, ich rodziców/opiekunów. Nie może to powodować faworyzacji tych dzieci.
6. Zabrania się towarzyszenia dziecku w podróży pod nieobecność opiekuna dziecka, jeśli ta podróż nie jest związana z wyjazdem na zgrupowanie, obóz czy zawody. Każdorazowo rodzic lub opie­kun dziecka musi wyrazić na to zgodę.
7. W przypadku treningów indywidualnych konieczna jest zgoda opiekuna oraz rekomendowana obecność jeszcze jednego dorosłego. W miarę możliwości treningi indywidualne powinny odby­wać się równolegle (dwoje podopiecznych i dwóch trenerów w miejscu treningu).

Bezpieczeństwo podczas wyjazdów lub obozów

Każdy członek personelu podczas wyjazdów lub obozów:

1. Dba o bezpieczeństwo i dobre samopoczucie dzieci. Oznacza to konieczność wcześniejszego przeprowadzenia oceny ryzyka, obejmującej transport i zakwaterowanie.
2. W każdym momencie trwania wyjazdu wie co robią dzieci i gdzie przebywają.
3. Jest uważny na fizyczne i emocjonalne potrzeby dzieci oraz pomaga w ich zabezpieczeniu. Upew­nia się, że dzieci wiedzą komu mogą zgłaszać swoje obawy lub niewłaściwe zachowania.
4. Zgłasza wszelkie obawy dotyczące bezpieczeństwa i dobrego samopoczucia dzieci do kierownic­twa wyjazdu, obozu lub osoby wyznaczonej – odpowiedzialnej za bezpieczeństwo dzieci.
5. Transport na zawody, rozgrywki, turnieje, mecze i treningi poza miejscem działania Stowarzysze­nia powi­nien być zapewniony przez Stowarzyszenie lub organizatora. Jeśli ze względów ekono­micznych nie ma możliwości zorganizowania transportu zbiorowego, dzieci powinny być pod opieką dorosłego opiekuna. Każdorazowo rodzic lub opiekun dziecka musi wyrazić na to zgodę.
6. Niedopuszczalne jest opuszczenie przez dziecko grupy tylko z jednym dorosłym, chyba że doty­czy to członka rodziny i zostało to wcześniej uzgodnione z rodzicem dziecka lub wymagają tego względy bezpieczeństwa.
7. Należy zadbać o odpowiednie rozlokowanie dzieci w pokojach. Cała grupa powinna mieszkać na jednym piętrze, a jeżeli to niemożliwe co najmniej jeden opiekun powinien mieszkać na każdym piętrze zajmowanym przez dzieci. Rozlokowanie podopiecznych w pokojach powinno być dla nich komfortowe i dostosowane do etapu ich rozwoju psychofizycznego. W przypadku noclegu zbiorowego dzieci powinny być podzielone płciami, a jeśli nocleg odbywa się w jednej dużej sali, należy wyznaczyć strefy dostosowane do podanych wytycznych, rozlokowane w różnych miej­scach pomieszczenia i oddzielone parawanami.
8. Niedopuszczalne jest spanie z dzieckiem w jednym łóżku lub w jednym pokoj Jeżeli ze wzglę­dów organizacyjnych obiektu, w którym odbywają się rozgrywki, dzieci muszą zostać umiesz­czone w salach zbiorowego zakwaterowania, dopuszczalne jest, aby spało z nimi dwóch opieku­nów, najlepiej tej samej płci. W takim wypadku należy zadbać o prywatność zarówno dzieci jak i opiekunów, w szczególności nie dopuszczać do złamania zasady intymności i prywatności przy czynnościach takich jak przebieranie się dzieci i dorosłych.
9. Rekomendowane jest, aby osoby niepełnoletnie pełniące rolę kadry (trenerzy, sędziowie) spały w oddzielnych pokojach (nie z dziećmi i nie z dorosłymi).
10. Dzieci i personel powinni przebywać w osobnych pokojach. Niedozwolone jest pozostawianie dzieci samych na noc w pokoju opiekuna (z wyjątkiem członków rodziny – za zgodą rodzica)
11. Przed wejściem do pokoi zawodników opiekunowie powinni zapukać. Sytuacji, w których perso­nel jest sam w pokoju z dzieckiem należy unikać. Jeśli nie jest to możliwe, drzwi powinny pozo­stać otwarte.
12. Podczas wyjazdu lub obozu uwzględnia się bezpieczeństwo dzieci na nich przebywających, w szczególności w kontakcie z wykorzystywanym sprzętem, oraz zapewnia się dostęp do szybkiej pomocy medycznej (dostęp do apteczki pierwszej pomocy, możliwość wezwania pogotowia).

Bezpieczeństwo w kontaktach online

1. Personel powinien być świadomy cyfrowych zagrożeń i ryzyka wynikającego z rejestrowania prywatnej aktywności w sieci przez aplikacje i algorytmy, ale także własnych działań w Interne­cie. Dotyczy to lajkowania określonych stron, korzystania z aplikacji randkowych, na których można spotkać dzieci, z którymi prowadzi zawodowe działania, obserwowania określonych osób/stron w mediach społecznościowych i ustawień prywatności kont, z których korzysta. Jeśli profil członka personelu jest publicznie dostępny, dzieci i ich rodzice/opiekunowie będą mieć wgląd w jego cyfrową aktywność.
2. Komunikacja działań Stowarzyszenia powinna być prowadzona poprzez jego oficjalne media społeczno­ściowe. Personel może na swoim prywatnym profilu udostępniać posty Stowarzyszenia. Robiąc to lub pu­blikując komentarze na portalach społecznościowych personel powinien kiero­wać się uważnością na to, czy nie zagrożą dobru dziecka, nie wyrządzą mu krzywdy.
3. Personelowi nie wolno nawiązywać kontaktów z dziećmi znajdującymi się pod opieką Stowarzysze­nia poprzez przyjmowanie bądź wysyłanie zaproszeń w mediach społecznościowych dla celów in­nych niż służbowe. Jednocześnie jeśli trener jest autorytetem obdarzonym zaufaniem i znana mu sytuacja dziecka sugeruje, że może ono szukać u niego pomocy, można odstąpić od tej zasady. Wtedy należy poinformować o tym kontakcie innego dorosłego, przy jednoczesnym za­chowaniu zasady poufności i nieinformowaniu o zwierzeniach dziecka.
4. W trakcie zajęć czy innych aktywności prowadzonych przez Stowarzyszenie dzieci nie powinny mieć przy sobie osobistych urządzeń elektronicznych.
5. Komunikacja online powinna odbywać się w miarę możliwości za pośrednictwem rodziców lub opiekunów. W przypadku, kiedy nie jest to możliwe, należy uzyskać zgodę w/w osób oraz dziecka na komunikację bezpośrednią, pamiętając o tym, że bezpośrednia komunikacja z dziec­kiem za pośrednictwem poczty elektronicznej bądź zamkniętych grup służących komunikacji z dziećmi (np. Whatsapp, Messenger), jest możliwa wyłącznie jeśli w grupie lub w gronie odbior­ców jest jeszcze jedna osoba dorosła, lub odbiorcami jest co najmniej dwoje dzieci. Każdorazowo musi być to kontakt jawny.
6. Wiadomości powinny się ograniczać wyłącznie do komunikacji związanej bezpośrednio z uczest­nictwem dziecka w treningu bądź zawodach. W szczególności nie należy przesyłać niczego co osoba trzecia mogłaby uznać za wiadomość o charakterze seksualnym. Jeśli trener chce udzielić informacji zwrotnej dotyczącej postępów w osiąganiu celów treningowych, powinien to zrobić w bezpośrednim kontakcie z dzieckiem.
7. Bezwzględnie zabronione jest komunikowanie się z dziećmi poprzez czaty internetowe, strony z grami, komunikatory internetowe, za wyjątkiem sytuacji opisanej w pkt. 5.
   

Załącznik nr 3
Zasady bezpiecznych relacji dziecko – dziecko w Stowarzyszeniu Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi przebojem.

Zasady bezpiecznych relacji dziecko – dziecko

1. Zasady bezpiecznych relacji dziecko – dziecko dotyczą bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi będącymi odbiorcami działań Stowarzyszenia, zwłaszcza, gdy trwają one dłuższy czas, a dzieci funkcjonują w społeczności i tworzą się między nimi relacje. W przypadku gdy kontakt między dziećmi jest okazjonalny i krótkotrwały wprowadzenie zasad nie jest obowiązkowe, aczkolwiek zaleca się komunikowanie dzieciom zasad, na jakich funkcjonuje przestrzeń wolna od przemocy oraz podanie informacji o osobie, do której dziecko może się zwrócić w sytuacji, gdy wydarzyło się coś, co je niepokoi, ktoś je skrzywdził lub przekroczył granice dziecka.
2. Treść zasad bezpiecznych relacji dziecko – dziecko zostało wypracowane z udziałem dzieci i z uwzględnieniem specyfiki Stowarzyszenia oraz potrzeb dzieci w nim przebywających.
3. Ewaluacja i weryfikacja zasad bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi odbywa się nie rzadziej niż raz na dwa lata, w tym po każdej sytuacji kryzysowej, jeśli w klubie podjęto interwencję z po­wodu krzywdzenia rówieśniczego.

Zasady bezpiecznych relacji dziecko – dziecko

ZAWSZE

1. Będę stosować zasady fair play, prowadząc uczciwą i czystą rywalizację z szacunkiem dla przeciw­nika – zarówno dla jego sukcesów jak i porażek. Będę świętować sukcesy własne i dru­żyny, ale również godnie znosić porażki, które są nieodłącznym elementem sportu.
2. Będę stosować zasadę “jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Z zaangażowaniem będę uczest­niczyć w treningach, szanując chęć osiągnięcia celów sportowych moich koleżanek i kole­gów, z którymi trenuję. Będę dążyć do budowania ducha zespołu opartego o wspieranie się na­wzajem, słuchanie, nie okłamywanie i bycie dla siebie wyrozumiałym.
3. Będę szanować prywatność innych zawodników i zawodniczek. Nie będę brać ich rzeczy bez ich zgody.
4. Będę szanować inne dzieci i pomagać im w pełni uczestniczyć w treningach, będąc wzorem do naśladowania. Będę dawać przykład, który obejmuje np. niespożywanie alkoholu, niezażywanie narkotyków i innych używek lub nieużywanie obraźliwego lub innego dyskryminującego języka.
5. Będę szanować prawa, godność i wartość wszystkich dzieci bez względu na ich wiek, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne, płeć, niepełnosprawność, język, religię, poglądy polityczne lub inne, status majątkowy, orientację seksualną, poziom umiejętności.
6. Będę szanować mojego trenera, kolegów i koleżanki z drużyny, drużynę przeciwną oraz sędziów.
7. Będę zgłaszać nękanie, jeżeli zauważę, że zdarza się ono mnie lub komuś. Poinformuję opieku­nów o jakichkolwiek problemach zdrowotnych, zmartwieniach, niepokoju lub obawach dotyczą­cych bezpieczeństwa mojego lub innego dziecka.
8. Wiem, że mam prawo wpływać na cele treningowe i konsultować je z trenerami i rodzicami. To ja ostatecznie podejmuję decyzję o tym, czy dążę do uprawiania sportu wyczynowego, czy jest on dla mnie sposobem rozwoju i spędzania czasu.
9. Wiem, że na wszystkie aktywności, w których uczestniczy tylko jeden dorosły (trening indywidu­alny, kontakt w mediach społecznościowych) powinien wyrazić zgodę mój rodzic oraz ja sam/a. Mogę się na nie zgodzić i z nich zrezygnować.
10. Biorąc udział w zajęciach sportowych, rozumiem, że mam prawo:
    a) dobrze się bawić i rozwijać swoje umiejętności;
    b) czuć się bezpiecznie i szczęśliwie;
    c) być chronionym przed złym zachowaniem, ze strony dorosłych lub innych dzieci, które spra­wiają, że czuję się niekomfortowo lub smutno;
    d) rozmawiać i być wysłuchanym, zwłaszcza jeśli mam obawy lub nie czuję się bezpiecznie;
    e) wiedzieć, gdzie udać się po pomoc lub z kim porozmawiać jeśli jestem przestraszony lub mar­twię się o coś;
    f) być pod opieką, jeśli zdarzy się wypadek lub uraz.

NIGDY

1. Nie będę stosować przemocy i będę reagować kiedy widzę, że ktoś ją stosuje. Niezależnie od tego, czy jest to dziecko czy osoba dorosła. Mam prawo zwrócić komuś uwagę i dbać, aby wszy­scy członkowie Stowarzyszenia czuli się ze sobą dobrze. Nie będę nastawiać innych przeciwko sobie.
2. Nie będę stosować tzw. trash talkingu – psychologicznej gry sprawiającej, że przeciwnik może być świetny w swojej dyscyplinie, ale to co robimy i mówimy sprawia, że traci równowagę i wy­pada z rytmu.
3. Nie będę używać słów i wykonywać gestów prowokujących seksualnie.
4. Nie będę przekraczać przepisów gry poprzez swoje agresywne lub niebezpieczne dla innych zacho­wania np. nie będę uderzać ani w żaden inny sposób fizycznie atakować osób biorących udział w zajęciach, nie będę wszczynać bójek lub działać w jakikolwiek sposób, który mógłby zawstydzić, upokorzyć, zastraszyć, umniejszyć lub poniżyć inne dzieci.
5. Nie będę znęcać się czy celowo krzywdzić innych poprzez np.:
   a) używanie podłych słów by ranić innych lub rozprzestrzeniać plotki na ich temat;
   b) przeklinanie i mówienie krzywdzących słów o kimś, do kogoś;
   c) celowe wykluczanie kogoś, w tym namawianie innych do wykluczania;
   d) używanie mediów społecznościowych w niewłaściwy sposób, np. umieszczanie złośliwych, krzywdzących komentarzy lub zdjęć w celu zranienia lub zasmucenia kogoś;
   e) walczenie fizycznie i ranienie innych.
6. Podczas obozów lub wycieczek z noclegiem wiem, że będę dzielić pokój z innymi dziećmi, co wcześniej zostanie uzgodnione. Nie będę spać w żadnym innym pokoju.
7. Nie będę wysyłał zaproszeń i nawiązywał kontaktu w Internecie z moim trenerem i innymi doro­słymi członkami Stowarzyszenia, nawet jeśli to oni wychodzą z taką inicjatywą. Wyjątkiem jest sytuacja, w której trener kontaktuje się ze mną razem z inną osobą dorosłą lub wśród odbiorców znajdują się inne dzieci. Może wtedy rozmawiać ze mną tylko o organizacyjnych kwestiach zwią­zanych z tre­ningami lub zawodami. Wyjątkiem są sytuacje, w których chodzi o moje bezpieczeń­stwo.
8. Nie muszę rozmawiać z trenerem o moich prywatnych sprawach. Moje rozmowy mogą ograni­czać się do kwestii związanych z uprawianiem przeze mnie sportu.
9. Nie będę używać telefonów w szatni i łazienkach oraz rozpowszechniać wizerunku moich kole­gów i koleżanek bez ich zgody. Szczególnie jeśli miałoby to się wiązać z ich krzywdą.

 

Załącznik nr 4
Zasady bezpiecznych relacji rodzic – dziecko, rodzic – trener w Stowarzyszeniu Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi przebojem.

Zasady bezpiecznych relacji rodzic – dziecko, rodzic – trener

Aktywność sportowa dzieci ma na celu wszechstronny rozwój w drodze ku ich dorosłości. Zajęcia sportowe mogą przynieść liczne korzyści: poprawiają zdrowie fizyczne i psychiczne, budują pewność siebie oraz sprzyjają nawiązywaniu nowych znajomości. W świecie sportu dzieci powinny czerpać przede wszystkim radość oraz kształtować postawy, które będą zachęcać je do dbania o aktywność fizyczną przez całe życie. Rola rodziców i opiekunów jest kluczowa w tym procesie, ponieważ ich zachowanie wpływa nie tylko na wyniki ich dziecka, ale także na dobre samopoczucie i bezpieczeń­stwo innych dzieci biorących udział w treningach i wydarzeniach sportowych.

1. Zasady bezpiecznych relacji rodzic – dziecko dotyczą bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi będącymi odbiorcami działań klubu a rodzicami, którzy są często uczestnikami wydarzeń sporto­wych i wchodzą w interakcje z personelem i podopiecznymi Stowarzyszenia nie będącymi ich dziećmi.
2. Zasady bezpiecznych relacji rodzic – trener dotyczą bezpiecznych relacji pomiędzy rodzicami dzieci, które są odbiorcami działań Stowarzyszenia a trenerami, którzy na co dzień opiekują się ich dziećmi oraz tymi, których ich dzieci spotykają na treningach i rozgrywkach.
3. Zarząd Stowarzyszenia umożliwia zapoznanie się rodziców z polityką poprzez zamieszczenie jej treści na stronie internetowej Stowarzyszenia. W przypadku organizacji rozgrywek i innych form współza­wodnictwa, obowiązek zapoznania się z polityką umieszczany jest w regulaminie tego wydarze­nia.
4. Zarząd Stowarzyszenia usuwa z wydarzeń sportowych osoby zakłócające porządek, zachowujące się w sposób wulgarny i naruszające zasady bezpiecznych relacji.

Zasady bezpiecznych relacji rodzic – dziecko

1. Stawiają na pierwszym miejscu dobrostan dzieci i ich radość z uprawiania sportu.
2. Dają dziecku prawo do wyboru rozwoju zgodnie z jego osobistymi celami – zarówno w przy­padku sportu rekreacyjnego jak i wyczynowego. Włączają dziecko w proces decydowania o jego planach sportowych i życiowych.
3. Szanują godność i wartość wszystkich osób biorących udział w wydarzeniu sportowym, bez względu na ich wiek, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne, płeć, niepełnosprawność, język, religię, poglądy polityczne lub inne, status majątkowy, orientację seksualną, poziom umiejętności sportowych, cechy fizyczne.
4. Traktują podmiotowo wszystkich uczestników treningu i innych form aktywności Stowarzysze­nia. Nie komentują w sposób obraźliwy gry innych zawodników oraz decyzji sędziów. Nie krzy­czą i nie stosują agresji słownej wobec uczestników treningu/zawodów.
5. W żadnym wypadku nie stosują przemocy oraz zawsze reagują na jej wszelkie formy, w tym na każde obraźliwe, niewłaściwe, dyskryminacyjne zachowanie lub słowa oraz inne wszelkie formy zastraszania wśród dzieci, ale także dorosłych, w tym trenerów i innych rodziców.
6. Nie nastawiają dzieci przeciwko sobie, nie namawiają do przemocowych praktyk (np. trash tal­kingu). Nie przeszkadzają zawodnikom z przeciwnej drużyny podczas wykonywania aktywności wymagających skupienia (na przykład: rzuty karny).
7. Nie umniejszają wysiłków dzieci włożonych w mecz. Doceniają i szanują wkład dzieci, nie koncen­trując się wyłącznie na wydajności i wynikach, nie obwiniają dzieci za przegraną.
8. Równoważą potrzebę nadzoru z prawem dzieci do prywatności, w szczególności nie wchodzą do toalet, pod prysznice i do szatni, gdy przebywają tam dzieci.
9. Nie wywierają presji w celu osiągnięcia korzystnych wyników za wszelką cenę, bez zwracania uwagi na możliwe negatywne konsekwencje. Pozwalają dzieciom przeżyć porażkę wewnętrznie.
10. Zachowują się odpowiedzialnie i nie używają agresywnego lub obraźliwego języka w stosunku do zawodnika lub innego uczestnika wydarzenia sportowego, w tym również sędziego czy trenera.
11. Nie publikują zdjęć, filmów ani innych informacji o dzieciach i ich rodzinach w osobistych me­diach społecznościowych, np. na Facebooku lub stronach internetowych, bez zgody zaintereso­wanych dzieci i ich rodziców. Obejmuje to także zamieszczanie komentarzy na portalach spo­łecznościowych, które mogą wyrządzić krzywdę innym.
12. Nie komentują wyglądu innych dzieci.
13. Nie krytykują sposobu gry innych zawodników.
14. Są wyczuleni na wszelkie formy zastraszania lub zagrożenia wynikające z używania telefonów komórkowych do robienia zdjęć, filmów przez dzieci.
15. Dbają o zdrowie dziecka poprzez zapewnienie odpowiedniej wartości i kaloryczności posiłków, aktualne badania sportowe oraz zapewnienie odpowiednio długiego czasu na regenerację (po tre­ningach, przebytych kontuzjach).
16. Zapewniają wyposażenie niezbędne do wykonywania treningu w bezpieczny i efektywny dla dziecka i jego celów sposób (buty, ubrania, okulary sportowe etc.).

Zasady bezpiecznych relacji rodzic – trener

1. Swoim zachowaniem dają przykład dzieciom i są dla nich wzorem do naśladowania. Stosują reguły fair play i zachęcają innych do ich przestrzegania. Są świadomi, że ich relacje między in­nymi rodzicami, trenerami i sędziami modelują zachowania dzieci.
2. Komunikacja między rodzicami a trenerem powinna być zawsze oparta na szacunku, szczerości i wzajemnym wysłuchaniu.
3. Rodzic nie powinien wchodzić w rolę trenera, a trener nie powinien wchodzić w rolę rodzica. Rodzice udzielają wsparcia trenerowi, a trener udziela wsparcia rodzicom. Nie podważają wza­jemnie swojego autorytetu w oczach dziecka. Nie stawiają go w sytuacji, w której będzie musiało wybierać między nimi. Nie rozwiązują sporów między sobą w obecności dziecka.
4. W trakcie rozgrywek rodzice nie podważają decyzji trenerów i sędziów. Wyjątkiem jest sytuacja stosowania przemocy wobec dziecka. Dorośli udzielają sobie informacji zwrotnych bez obecności dzieci, dbając o tonowanie emocji, bez użycia agresji.
5. Rodzice w miarę swoich możliwości wspierają trenera i pozostałe dzieci należące do Stowarzysze­nia w działaniach logistycznych.
6. Rodzice mają prawo wyrażać swoje obawy dotyczące bezpieczeństwa i ochrony dzieci i zgłaszać je trenerowi, Zarządowi Stowarzyszenia bądź innej wyznaczonej osobie. Powinni zgłaszać usterki zagra­żające bezpieczeństwu dzieci, a trenerzy mają obowiązek reagowania na te obawy oraz po­szuki­wać rozwiązań zwiększających bezpieczeństwo dzieci.
7. Rodzice zawsze mają możliwość porozmawiania z trenerem i wyrażenia wszelkich obaw dotyczą­cych swojego dziecka oraz mają gwarancję, że wyrażone przez nich wątpliwości zostaną potrak­towane poważnie, a odpowiednie procedury wdrożone, w przypadku, gdy sytuacja wymaga reak­cji ze strony Stowarzyszenia.
8. Zarówno rodzice jak i trenerzy reagują na wszelkie formy przemocy, w tym na każde obraźliwe, niewłaściwe, dyskryminacyjne zachowanie lub słowa oraz inne wszelkie formy zastraszania wśród dzieci, ale także dorosłych, w tym trenerów i innych rodziców.
9. Trener i rodzice nie tworzą sojuszy sprzyjających faworyzacji. Potrafią rozdzielić relacje pry­watne od oficjalnych. Trener podejmując decyzje sportowe nie kieruje się swoją sympatią wobec rodzica.
10. Rodzice szanują decyzję trenera i dzieci dotyczące ich uczestniczenia w treningach.
11. Rodzice i trener powinni ustalić zasady uczestniczenia w treningach. Rekomendowanym rozwiąza­niem jest przyjęcie zasady nieuczestniczenia rodziców w stałych treningach dzieci oraz ustalenie harmonogramu treningów otwartych dla każdego chętnego rodzica (na przykład raz
    w miesiącu).

 

Załącznik nr 5
Zasady ochrony wizerunku dziecka w Stowarzyszeniu Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi przebojem.  

Zasady rejestrowania wizerunku dziecka przez Stowarzyszenie

1. Utrwalanie wizerunku dziecka jest możliwe tylko jeśli Zarząd Stowarzyszenia został o tym poinfor­mowany i wyraził na to zgodę, uzyskano zgody rodziców/opiekunów prawnych oraz ustne zgody samych dzieci.
2. Jeśli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, impreza publiczna, zgoda rodziców/opiekunów prawnych dziecka nie jest wymagana.
3. Należy rozdzielić zgodę na utrwalanie wizerunku od zgody na upublicznianie wizerunku. Jeśli dzieci, rodzice/opiekunowie prawni nie wyrazili zgody na utrwalenie wizerunku dziecka, należy respektować ich decyzję i z wyprzedzeniem ustalić z nimi, w jaki sposób osoba rejestrująca wy­darzenie będzie mogła zidentyfikować dziecko, aby nie utrwalać jego wizerunku na zdjęciach in­dywidualnych i grupowych. Przyjęte rozwiązanie nie może być wykluczające dla dziecka, któ­rego wizerunek nie powinien być rejestrowany.
4. Jeśli rejestracja wydarzenia zostanie zlecona osobie zewnętrznej (wynajętemu fotografowi lub kamerzyście) lub dzieci uczestniczą w zawodach, rozgrywkach rejestrowanych przez media na­leży zadbać o bezpieczeństwo dzieci poprzez:
   a) zobowiązanie osoby/firmy rejestrującej wydarzenie do przestrzegania niniejszych wytycz­nych;
   b) zobowiązanie osoby/firmy rejestrującej wydarzenie do noszenia identyfikatora w czasie trwa­nia wydarzenia;
   c) niedopuszczenie do sytuacji, w której osoba/firma rejestrująca będzie przebywała z dziećmi bez nadzoru personelu Stowarzyszenia;
   d) poinformowanie rodziców/opiekunów prawnych oraz dzieci, że osoba/firma rejestrująca wyda­rzenie będzie obecna podczas wydarzenia i upewnienie się, że rodzice/opiekunowie prawni udzielili pisemnej zgody na rejestrowanie wizerunku ich dzieci.
5. Jeśli przedstawiciele mediów lub dowolna inna osoba będą chcieli zarejestrować organizowane przez Stowarzyszenie wydarzenie i opublikować zebrany materiał, muszą zgłosić taką prośbę wcześniej i uzyskać zgodę Zarządu Stowarzyszenia. W takiej sytuacji Zarząd Stowarzyszenia upewnia się, że ro­dzice/opiekunowie prawni udzielili pisemnej zgody na rejestrowanie wizerunku ich dzieci. Na­leży zebrać informacje o:
   a) imieniu, nazwisku i adresie osoby lub redakcji występującej o zgodę;
   b) uzasadnieniu potrzeby rejestrowania wydarzenia oraz informacji, w jaki sposób i w jakim kon­tekście zostanie wykorzystany zebrany materiał;
   c) podpisanej deklaracji o zgodności podanych informacji ze stanem faktycznym.
6. Personelowi klubu nie wolno umożliwiać przedstawicielom mediów i osobom nieupoważnionym utrwalania wizerunku dziecka znajdującego się pod opieką Stowarzyszenia bez pisemnej zgody ro­dzica/opiekuna prawnego dziecka oraz bez zgody Zarządu Stowarzyszenia.
7. Personel klubu nie kontaktuje przedstawicieli mediów z dziećmi, nie przekazuje mediom kontaktu do rodziców/opiekunów prawnych dzieci i nie wypowiada się w kontakcie z przedstawicielami mediów o sprawie dziecka lub jego rodzica/opiekuna prawnego. Zakaz ten dotyczy także sytuacji, gdy członek personelu jest przekonany, że jego wypowiedź nie jest w żaden sposób utrwalana. W szczególnych i uzasadnionych przypadkach Zarząd Stowarzyszenia może podjąć decyzję o skon­tak­towaniu się z rodzicami/opiekunami prawnymi dziecka w celu ustalenia procedury wy­rażenia przez nich zgody na kontakt z mediami.
8. W celu realizacji materiału medialnego Zarząd Stowarzyszenia może podjąć decyzję o udostępnie­niu wybranych pomieszczeń w siedzibie Stowarzyszenia dla potrzeb nagrania. Nagra­nie odbywa się w obecności personelu Stowarzyszenia i/lub rodzica/opiekuna prawnego dziecka

Upublicznianie wizerunku dziecka przez Stowarzyszenie

1. Upublicznienie przez członka personelu wizerunku dziecka utrwalonego w jakiejkolwiek formie (fotografia, nagranie audio-wideo) wymaga pisemnej zgody opiekuna dziecka oraz ustnej zgody dziecka na użycie jego wizerunku w określonym kontekście.
2. Druk zgody, o której mowa w ust. 1., jest dostępny na stronie internetowej Stowarzyszenia. Druk jest podpisywany przez rodziców/opiekunów prawnych w dniu rejestracji dziecka do Stowarzy­szenia.
3. Należy unikać podpisywania zdjęć/nagrań informacjami identyfikującymi dziecko z imienia i nazwiska. Jeśli konieczne jest podpisanie dziecka używamy tylko imienia, wyjątek stanowią sytu­acje, kiedy rodzic/ opiekun prawny wyraża na to zgodę.
4. Publikacja zdjęć dopuszczalna jest na wymienionych wcześniej zasadach wyłącznie w okresie, gdy dziecko jest podopiecznym Stowarzyszenia, chyba że jego rodzic, rodzic zastępczy, opiekun prawny albo dziecko, który osiągnęło pełnoletniość wyraził zgodę na publikację po tym czasie.

Przechowywanie materiałów zawierających wizerunek dziecka przez Stowarzyszenie

1. Materiały zawierające wizerunek dziecka należy przechowywać w sposób zgodny z prawem i zapewniający ochronę dzieci.
2. Nośniki analogowe zawierające zdjęcia i nagrania należy przechowywać w zamkniętej na klucz szafce, a nośniki elektroniczne w folderze chronionym. Dostęp do zabezpieczonych zdjęć i nagrań mogą mieć wyłącznie osoby do tego upoważnione przez Zarząd Stowarzyszenia.
3. Nośniki analogowe i elektroniczne należy przechowywać przez okres wymagany przepisami prawa o archiwizacji i/lub okres ustalony przez Stowarzyszenie w polityce ochrony danych oso­bowych.
4. Zabronione jest przechowywanie materiałów elektronicznych zawierających wizerunki dzieci na nośnikach nieszyfrowanych oraz mobilnych, takich jak telefony komórkowe i urządzenia z pa­mięcią przenośną.
5. Wizerunek dzieci należy rejestrować przy pomocy służbowych urządzeń rejestrujących (tj. telefo­nów komórkowych, aparatów fotograficznych, kamer). W przypadku gdy Stowarzyszenie nie po­siada służ­bowych urządzeń dopuszcza się możliwość używania przez personel prywatnych urzą­dzeń. Każ­dorazowo taki materiał powinien być usuwany z nośnika prywatnego od razu po umieszczeniu go w wyznaczonych przez podmiot nośnikach analogowych lub elektronicznych.

Rejestrowanie wizerunków dzieci do prywatnego użytku

1. W sytuacjach, w których rodzice/opiekunowie lub uczestnicy organizowanych przez Stowarzysze­nie wyda­rzeń rejestrują wizerunki dzieci do prywatnego użytku, należy na początku każdego z tych wyda­rzeń poinformować ich o tym, że:
   a) wykorzystanie, przetwarzanie i publikowanie zdjęć/nagrań zawierających wizerunki dzieci i osób dorosłych wymaga udzielenia zgody przez te osoby, w przypadku dzieci – przez ich ro­dziców/opiekunów prawnych;
   b) zdjęcia lub nagrania zawierające wizerunki dzieci nie powinny być udostępniane w mediach społecznościowych ani na serwisach otwartych, chyba że rodzice/opiekunowie prawni tych dzieci wyrażą na to zgodę;
   c) przed publikacją zdjęcia/nagrania online zawsze warto sprawdzić ustawienia prywatności, aby upewnić się, kto będzie mógł uzyskać dostęp do wizerunku dziecka.

 

Załącznik nr 6
Oświadczenie o zapoznaniu się z Polityką ochrony dzieci oraz Zasadami bezpiecznych relacji i zobowiązaniu do ich przestrzegania

 

 Oświadczenie o zapoznaniu się z Polityką ochrony dzieci oraz Zasadami bezpiecznych relacji
i zobowiązaniu do ich przestrzegania

 

 

 

 

……………………………………………………………
miejsce i data

 

 

Ja,…………………………………………………………………………………………………………………..

 

nr PESEL ………………………………………………

 

oświadczam, że zapoznałam/-em się z polityką ochrony dzieci oraz zasadami bezpiecznych relacji obowiązującymi w Stowarzyszeniu Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi przebojem
i zobowiązuję się do ich prze­strzegania.

 

 

 

 

……………………………………………………………
podpis

 

 

 

Załącznik nr 6 A
Oświadczenie osoby pracującej z dziećmi w Stowarzyszeniu Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi przebojem

 

OŚWIADCZENIE OSOBY PRACUJĄCEJ Z DZIEĆMI

 

______________________
miejscowość i data

 

Oświadczam, iż znane mi są przepisy dotyczące bezpieczeństwa dzieci oraz ochrony danych osobo­wych, w szczególności: Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchyle­nia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych osobowych), oraz Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1000).

 

Równocześnie w związku z przetwarzaniem danych zgodnie z zakresem powierzonej mi funkcji przez Wolbromską Akademię Piłkarską – Młodzi przebojem, zobowiązuję się do:

• przetwarzania danych osobowych wyłącznie w zakresie i celu przewidzianym
  przez Stowarzyszenie Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi przebojem,
• zachowania w tajemnicy i poufności danych osobowych, do których mam lub będę miał/a dostęp w związku z wykonywaniem zadań powierzonych przez Stowarzysze­nie Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi przebojem, w szczególności danych
  i informacji związanych z dziećmi i ich rodzicami/opiekunami prawnymi,
• niewykorzystywania danych osobowych w celach niezgodnych z zakresem i celem po­wierzonych zadań przez Stowarzyszenie Wolbromską Akademię Piłkarską – Mło­dzi przebojem,
• zachowania w tajemnicy sposobów zabezpieczenia danych osobowych,
• ochrony danych osobowych przed przypadkowym lub niezgodnym z prawem zniszcze­niem, utratą, modyfikacją danych osobowych, nieuprawnionym ujawnieniem danych osobowych, nieuprawnionym dostępem do danych osobowych oraz przetwa­rzaniem.

W związku z obowiązywaniem Polityki Bezpieczeństwa Dzieci PZPN, zobowiązuję się do:

• zapoznania się i przestrzegania zasad zawartych w Polityce Bezpieczeństwa Dzieci PZPN oraz jej załącznikach,
• poddania się weryfikacji w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym,
• informowania niezwłocznie o każdym toczącym się wobec mnie postępowaniu kar­nym lub dyscyplinarnym oraz aktualizacji danych z Rejestru Przestępstw na Tle Sek­sualnym co 6 miesięcy.

 

Przyjmuję do wiadomości, iż postępowanie sprzeczne z powyższymi zobowiązaniami może być uznane za naruszenie przepisów obowiązującego prawa, oraz regulacji wewnątrzzwiązkowych.

 

 

_______________________
                         (podpis osoby oświadczającej)

 

Załącznik nr 7
Oświadczenie o krajach zamieszkania

 

OŚWIADCZENIE O KRAJACH ZAMIESZKANIA

 

Oświadczam, że w okresie ostatnich 20 lat zamieszkałem/am w następujących państwach, innych niż Rzeczypospolita Polska i/lub państwo obywatelstwa:

1. …………………………………………………………………….

 

     2  .…………………………………………………………………….

oraz jednocześnie przedkładam informację z rejestrów karnych tych państw uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej związanej z kontaktami z dziećmi/ informację z rejestrów karnych/oświadczenie o niekaralności.

Jestem świadomy/a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

 

………………………………………………………………..
Podpis

………………………………………., dnia……………. r.

 

 

 

Załącznik nr 8
Oświadczenie o niekaralności

 

OŚWIADCZENIE O NIEKARALNOŚCI

 

 

……………………………………………………………….
miejsce i data

 

Ja,…………………………………………………………………………………………………….

 

nr PESEL ………………………………………………/nr paszportu …………………………………………….

 

oświadczam, że w państwie …………………………………….. nie jest prowadzony rejestr karny/ nie wydaje się infor­macji z rejestru karnego.

Oświadczam, że nie byłam/em prawomocnie skazana/y w państwie……………….. ……………. za czyny zabronione odpowia­dające przestępstwom określonym w rozdziale XIX i XXV Kodeksu kar­nego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziała­niu narkomanii oraz nie wy­dano wobec mnie innego orzeczenia, w którym stwierdzono, iż dopuści­łam/em się takich czynów zabronionych, oraz że nie nałożono na mnie obowiązku wynikającego
z orzeczenia sądu, innego uprawnionego organu lub ustawy, stosowania się do zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo dzia­łalności, związanych z wy­chowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez małoletnich, lub z opieką nad nimi.

Jestem świadomy/a odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

 

 

………………………………………………………………..
Podpis

 

 

Załącznik nr 9

Karta interwencji

 

 

1. Imię i nazwisko dziecka
2. Przyczyna interwencji (forma krzyw­dzenia)
3. Osoba zawiadamiająca o podejrzeniu krzywdzenia
4. Opis podjętych działań, innych niż in­terwencja	Data	Działanie
5. Spotkania z rodzicami/opiekunami prawnymi dziecka	Data	Opis spotkania
6. Forma podjętej interwencji (zakreślić właściwe)	·         zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa, ·         wniosek o wgląd w sytuację dziecka/rodziny, ·         inny rodzaj interwencji. Jaki?
7. Dane dotyczące interwencji (nazwa or­ganu, do którego zgłoszono interwencję) i data interwencji
8. Wyniki interwencji: działania organów wymiaru sprawiedliwości, jeśli organizacja uzyskała informa­cje o wynikach działania wła­snego/działania rodziców/ opieku­nów prawnych	Data	Działanie

 

 

 

 

Załącznik nr 10

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

 

 

Miejscowość, dnia ………………

 

 

Zawiadamiający: Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi Przebojem

 

reprezentowana przez: ………..………………………………….
(Imię i nazwisko)

 

adres do korespondencji: ……..………………………………….
(można dodać adres email i/lub nr telefonu)

 

 

Prokuratura Rejonowa w Olkuszu [2] 

 

l.dz. ……… 

 

Zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa

Niniejszym składam zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa ………………………wobec małoletniego ………………………………..
                                                                           (imię i nazwisko, data urodzenia)

przez ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..…………………………….
                                                                                                          (imię i nazwisko domniemanego sprawcy).

Uzasadnienie

 

W trakcie wykonywania przez ……………………………………………………………………(imię i nazwi­sko pracownika)

 

czynności służbowych ………………………………………………………………………………………………………………………………..…….
                                              (informacja o charakterze czynności, np. trening, rozgrywki)

 

dziecko ujawniło ……………………………………………………………………………………..
                                                         (imię i nazwisko dziecka),

 

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..…[3].

Dalszy opis podejrzenia popełnienia przestępstwa:

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….. ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………. ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Mając na uwadze powyższe informacje, a także dobro i bezpieczeństwo małoletniego wnoszę o wszczęcie postępowania w tej sprawie.
Wszelką korespondencję w sprawie proszę przesyłać na adres korespondencyjny, z powołaniem się na numer i liczbę dziennika pisma.

……………………………….………………………………
podpis osoby odpowiedzialnej za podejmowanie in­terwencji

 

 

Załączniki:

1. Uchwała Zarządu uprawniająca do reprezentacji/pełnomocnictwo

 

 

 

Załącznik nr 11

 

Zawiadomienie ośrodka pomocy społecznej

 

Miejsce, dnia ……………………………………….. r.

 

Ośrodek Pomocy Społecznej w………………[4]

 

L.Dz. ……………..

 

Zawiadamiający: Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi Przebojem

 

reprezentowana przez:……… ………..………………………………….
(Imię i nazwisko)

 

adres do korespondencji: ……………..………………………………….
(można dodać adres email i/lub nr telefonu)

 

 

 Zawiadomienie o potrzebie zbadania sytuacji dziecka

 

Niniejszym informuję o potrzebie zbadania sytuacji małoletniego

……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
(imię i nazwisko dziecka, data urodzenia).

 

Uzasadnienie

 

Opis sytuacji zagrożenia dobra dziecka …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….….…… ………………………………………………………..………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….…………………………………………………………..……

Mając powyższe fakty na uwadze, można przypuszczać, że dobro małoletniej/małoletniego ……………………………………………………….. jest zagrożone, a rodzice nie wykonują właściwie władzy rodzicielskiej. Dlatego potrzeba zbadania jego sytuacji jest uzasadniona.

Wszelką korespondencję w sprawie proszę przesyłać na adres korespondencyjny, z powołaniem się na numer i liczbę dziennika pisma.

 

                                                                                                       ………………………………………………………………………………   
  podpis osoby odpowiedzialnej za podejmowa­nie in­terwencji

 

 

Załączniki:

1. Uchwała Zarządu uprawniająca do reprezentacji

 

Załącznik nr 12

Wniosek o wgląd w sytuację dziecka/rodziny

 

 

Miejsce, dnia ………………………………….

 

 

Sąd Rejonowy w …………………………….
Wydział Rodzinny i Nieletnich[5]

1. Dz………………..

 

Wnioskodawca: Wolbromska Akademia Piłkarska – Młodzi Przebojem

 

reprezentowana przez: ………..………………………………….
(Imię i nazwisko)

 

adres do korespondencji: ……..………………………………….
(można dodać adres email i/lub nr telefonu)

 

 

 

Uczestnicy postępowania:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………

 

………………………………………………………………………………………………………………………………………….
(imiona i nazwiska rodziców/opiekunów małolet­niego)

 

ul ……………………………………………………………………………………………………………………………………………
(adres zamieszkania)

 

dane małoletniego: ………………………………………………………………………………………………………………..
(imię i nazwisko dziecka, data urodzenia)

 

Wniosek o wgląd w sytuację dziecka

 

Niniejszym wnoszę o wgląd w sytuację małoletniego

……………………………………………………………………………………………………………………………………….. i wydanie odpowiednich zarządzeń opiekuńczych.
(imię i nazwisko dziecka, data urodzenia[6])

 

Uzasadnienie

Opis sytuacji zagrożenia dobra dziecka ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….. ………………………………………………………..……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….………………………………………….

Mając powyższe fakty na uwadze, można przypuszczać, że dobro małoletniej/małoletniego ……………………………………………………….. jest zagrożone, a rodzice nie wykonują właściwie władzy rodzicielskiej. Dlatego wniosek o wgląd w sytuację rodzinną małoletniego i ewentualne wsparcie rodziców jest uza­sadniony.

Wszelką korespondencję w sprawie proszę przesyłać na adres korespondencyjny, z powołaniem się na numer i liczbę dziennika pisma.

 

 

………………………………..                                                                                             ………………………………………………

podpis pracownika                                                                                                              podpis osoby odpowiedzialnej za podejmowa­nie interwen­cji

 

 

Załączniki:

1. Uchwała Zarządu uprawniająca do reprezentacji

 

 

 

Załącznik nr 13

Monitoring polityki – ankieta dla personelu

 

Oceń (w skali od 1 do 10) swoją znajomość polityki ochrony dzieci (1 – niska, 10 – wysoka)
Jak oceniasz (w skali od 1 do 10) poziom znajo­mości polityki ochrony dzieci wśród personelu? (1 – niski, 10 – wysoki)
Oceń (w skali od 1 do 10) swoją umiejętność  rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci (1 – niska, 10 – wysoka)
Jak oceniasz (w skali od 1 do 10) umiejętność innych członków personelu rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci? (1 – niskie, 10 – wysokie)
Oceń (w skali od 1 do 10) swoja znajomość procedur     reagowania na symptomy krzywdze­nia dzieci (1 – niska, 10 – wysoka)
Jak oceniasz (w skali od 1 do 10) znajomość wśród personelu procedur reagowania na symp­tomy krzywdzenia dzieci (1 – niska, 10 – wy­soka)
Czy w Twojej ocenie konieczne jest podniesie­nie znajomości obowiązującej polityki ochrony dzieci wśród personelu? Jeśli tak, zaznacz w jakim obszarze.	1.       zasad bezpiecznych relacji pomiędzy per­sonelem a dziećmi 2.       zasad bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi 3.       zasad bezpiecznych relacji pomiędzy uczestnikami wydarzeń a dziećmi 4.       zasad i procedur reagowania w przy­padku podejrzenia krzywdzenia dziecka 5.       zasad ochrony wizerunku dziecka i da­nych osobowych 6.       zasad dostępu dzieci do Internetu i bez­pieczeństwa online
Czy w Twojej ocenie konieczne jest podniesie­nie znajomości obowiązującej polityki ochrony dzieci wśród dzieci? Jeśli tak, zaznacz w jakim obszarze.	1.       zasad bezpiecznych relacji pomiędzy per­sonelem a dziećmi 2.       zasad bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi 3.       zasad bezpiecznych relacji pomiędzy uczestnikami wydarzeń a dziećmi 4.       zasad i procedur reagowania w przy­padku podejrzenia krzywdzenia dziecka 5.       zasad ochrony wizerunku dziecka i da­nych osobowych 6.       zasad dostępu dzieci do Internetu i bez­pieczeństwa online
Czy zdarzyło Ci się zaobserwować naruszenie w placówce polityki ochrony dzieci? Jeśli tak – jakie zasady zostały naruszone (odpowiedz opisowo)
Czy zostały wówczas podjęte przez Ciebie jakieś działania? Jeśli tak – jakie, jeśli nie – dlaczego? (odpowiedz opisowo)
Co w Twojej ocenie szczególnie się sprawdza w polityce ochrony dzieci? Które zasady są trudne do realizacji? Zaproponuj zmiany.

 

 

Załącznik nr 14

Monitoring polityki – ankieta dla dzieci

 

Oceń w skali od 1 do 10 swoje poczucie bezpie­czeństwa podczas treningów (1 – niskie, 10 – wysokie)
Jak się czujesz w relacjach z personelem (trene­rami, wolontariuszami) (1 – źle, 10 – bardzo dobrze). Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.
Określ w skali od 1 do 10 poziom zaufania do personelu (trenerów, wolontariuszy, sędziów) (1 – niski, 10 – wysoki). Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.
Oceń w skali od 1 do 10 swoje poczucie bezpie­czeństwa podczas wydarzeń takich jak roz­grywki, turnieje (1 – niskie, 10 – wysokie)
Jak oceniasz swoje relacje z innymi dziećmi z klubu? (1 – trudne, 10 – bardzo dobre). Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.
Jak oceniasz swoje relacje z innymi dziećmi, które nie trenują z Tobą, ale spotykasz je na wydarzeniach takich jak turnieje, rozgrywki itp.? (1 – trudne, 10 – bardzo dobre). Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.
Napisz przy każdym punkcie, czy w Twojej opinii wystarczająco często Twój trener, lub inny przedstawiciel klubu podejmuje tematy: 1.       Twoich praw 2.       bezpiecznych relacji między personelem a dziećmi 3.       bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi 4.       bezpiecznych relacji między uczestni­kami wydarzeń a dziećmi 5.       miejsc, w których można uzyskać po­moc 6.       co zrobić w trudnej sytuacji 7.       bezpieczeństwa w Internecie 8.       ochrony wizerunku i danych osobowych	1.       ………………………………………………………..   2.       ………………………………………………………..   3.       ………………………………………………………..   4.       ………………………………………………………..     5.       ………………………………………………………..     6.       ………………………………………………………..   7.       ………………………………………………………..   8.       ……………………………………………………….
Czy zdarzyło Ci się być świadkiem przemocy podczas treningów? Jeśli tak, to jakiej? Napisz, co się wówczas zdarzyło i co zrobiłeś?
Czy zdarzyło Ci się być świadkiem przemocy podczas wydarzeń takich jak rozgrywki, turnieje itp.? Jeśli tak, to jakiej? Napisz, co się wówczas zdarzyło i co zrobiłeś?
Czy zdarzyło Ci się doświadczyć przemocy podczas treningów lub wydarzeń takich jak rozgrywki, turnieje itp.? Jeśli tak, to jakiej? Napisz, co się wówczas wydarzyło i co zrobiłeś?
Czy w miejscu, w którym odbywasz treningi, w widocznym miejscu są informacje na temat możliwości uzyskania pomocy w trudnej sytua­cji, w tym numery bezpłatnych telefonów zaufa­nia dla dzieci i młodzieży?
To jest miejsce dla Ciebie. Napisz, czego brakuje Ci w relacjach z personelem (trenerami, wolon­tariuszami, sędziami) oraz podczas treningów i innych wydarzeń i w polityce ochrony dzieci,  co chciałbyś/chciałabyś zmienić, ale także co Ci się podoba.

 

 

[1] Wymóg ustawowy to 24 miesiące. Rekomendujemy zapis o 12 miesiącach. To dobra praktyką wpisującą się w kalendarz ewaluacji pozostałych dokumentów w podmiotach.

[2] Zawiadomienie należy złożyć do prokuratury rejonowej właściwej ze względu na miejsce popełnienia przestępstwa.

[3] Opis sytuacji, która miała miejsce. Należy uzupełnić zgodnie z tym, co się wydarzyło (ważne jest, by zaznaczyć np.: kiedy i gdzie miało miejsce zdarzenie, kto mógł je widzieć/wiedzieć o nim, kto mógł popełnić przestępstwo).

[4] Pismo najlepiej złożyć do OPS właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka, jednakowoż, gdy go nie znamy i nie mamy możliwości ustalenia, można wyjątkowo złożyć do OPS właściwego dla siedziby klubu, podając jak najwięcej danych umożliwiających identyfikację dziecka i/lub jego rodziny

[5] Wniosek należy złożyć do sądu właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka, nie zameldowania.

[6] Należy zawsze podać imię i nazwisko dziecka i adres jego pobytu. Tylko w takim wypadku sąd może skutecznie pomóc, m.in. poprzez wysłanie do rodziny kuratora na wywiad.